Net als in ‘Twee zomers’ dient het geweld tegen vrouwen in de Netflix-hitserie ‘Anatomy of a Scandal’ vooral om spanning op te bouwen

Politici die geloven dat de regels niet voor hen gelden, de rijke elite die zich boven de wet verheven voelt en een geval van #MeToo op de werkvloer: de nieuwe Netflix-hit ‘Anatomy of a Scandal’ heeft op zijn minst de tijdgeest mee. Maar van wat duidelijk bedoeld was als een splinterbom van een serie blijft na zes afleveringen uiteindelijk een hoopje losse flodders over.

James Whitehouse is een prominent lid van de Conservatieve partij, een welbespraakte en ambitieuze minister van migratie die tegelijk, volgens een peiling, een van de meest sexy mannen is die er in het parlement rondlopen. Zijn perfecte imago en leventje krijgen echter een knauw als uitkomt dat hij een affaire heeft gehad met een van zijn medewerksters en hij aan zijn ravissante echtgenote Sophie, moeder van twee kinderen, zijn scheve schaats moet opbiechten. Wanneer Sophie snel bereid is om haar man te vergeven, lijkt alles goed te komen - de ‘spin doctor’ van de partij gelooft zelfs dat zijn buitenechtelijke verhouding James extra stemmen kan opleveren bij het oudere kiespubliek - maar dan komt er veel verontrustender nieuws. Olivia Lytton, de jongedame met wie James vijf maanden lang samen was, claimt dat de politicus haar heeft verkracht, vlak na het einde van de affaire, in een lift van het Britse parlement.

Zes afleveringen lang switcht ‘Anatomy of a Scandal’, naar het boek van Sarah Vaughan, heen en weer tussen het heden, waarin James zich in de rechtszaal moet verdedigen tegen de beschuldigingen van Olivia, en het verleden, toen Sophie haar toekomstige man leerde kennen tijdens hun studies in Oxford. Uit die flashbacks blijkt dat James het als kind van een welgestelde familie met de juiste connecties altijd al gewoon was om geen rekening te hoeven houden met de gevolgen van zijn daden. In Sophie’s hoofd ging het dan vooral over wat hij deed als lid van The Libertines, een elitaire studentenclub die met de band van Pete Doherty zowel de naam als de voorliefde voor met drank en drugs overgoten uitspattingen gemeen heeft. Maar door alles wat naar boven komt, begint de vrouw langzaam te twijfelen of het ongebreidelde zelfvertrouwen van haar echtgenoot, een van de redenen waarom ze op hem verliefd is geworden, toch geen donker kantje heeft.

‘Anatomy of a Scandal’ gaat over hoe macht en rijkdom ervoor zorgen dat mensen zich onkwetsbaar voelen, of op zijn minst geloven dat ze zomaar alles kunnen nemen wat hen toekomt. Tegelijk draait het proces tegen James rond de vraag hoe en wanneer seks met wederzijdse toestemming verandert in aanranding en in hoeverre mannen en vrouwen bepaalde signalen anders kunnen interpreteren. Maar na een veelbelovend begin zakt het verhaal in elkaar en blijft de reeks, in tegenstelling tot wat de titel belooft, frustrerend vaak aan de oppervlakte hangen. Bovendien komt er halverwege een schokkende plotwending waarvan de makers duidelijk zaten te hopen dat Netflix-kijkers ze druk zouden bespreken op sociale media, maar die eigenlijk zo ongeloofwaardig is dat ze de rest van de serie onderuit haalt.

De grootste troef zijn de acteurs: Rupert Friend is erg geloofwaardig als de aalgladde James, wiens aanleg tot empathie omgekeerd evenredig is met zijn eigendunk, en Sienna Miller doet het uitstekend als de bedrogen echtgenote die zo lang mogelijk in haar sprookjesleven wil geloven. Maar ook zij kunnen er niet voor zorgen dat ‘Anatomy of a Scandal’ meer wordt dan een grijs en weinig ambitieus misdaaddrama waarin, net als bij ‘Twee Zomers’ onlangs bij ons, geweld tegen jonge vrouwen vooral dient om de spanning op te drijven.