FILM★★★★☆
Niemand bespeelt de hartsnaren zo meesterlijk als Pedro Almodovar in ‘Madres paralelas’
Twee jaar na het schitterende ‘Dolor y gloria’ levert Pedro Almodóvar alwéér een prachtig vertolkte topper af: sterk bezig, Pedro! In de eerste scènes ijveren een fotografe (Penélope Cruz) en een forensisch antropoloog voor de opening van een massagraf waarin slachtoffers liggen begraven van de dictator Franco: zelden was een film van Almodóvar zó politiek geladen. Wanneer de fotografe zwanger wordt, en wanneer er in de kraamkliniek vervolgens iets merkwaardigs gebeurt, verschuift de opgraving naar de achtergrond en lijkt Pedro als vanouds voluit de betraande kaart van het melodrama te trekken, maar het dient gezegd: niemand bespeelt de hartsnaren zo meesterlijk, en niemand verft de muren van een kraamkliniek zo mooi als Almodóvar. Maar het is pas in de laatste scènes, waarin de cineast het melodrama verbindt met één van de zwartste pagina’s uit de Spaanse geschiedenis, dat ‘Madres paralelas’ openbloeit tot een hartverscheurend kunstwerk.
Vanaf 1 december in de bioscoop.
