‘Niets gênanter dan een acteur die zichzelf een sekssymbool noemt’

Er is weer een bal op tv: ‘Bridgerton’, het succesvolle kostuumdrama van Netflix over de lotgevallen van een rijke Londense familie in de 19de eeuw, is terug. Daphne Bridgerton is intussen getrouwd, dus is het nu aan haar broer Anthony om een geschikte partner te vinden op één van de vele chique soirees. Zo komt acteur Jonathan Bailey centraal te staan in de reeks die evenveel om weelderige kostuums als om broeierige seksscènes draait. ‘Het is ongelooflijk wat je allemaal kunt doen met een half opgeblazen volleybal.’

Jonathan Bailey lacht als hij opsomt wat hij de afgelopen maanden heeft meegemaakt. ‘Het was seks, seks, seks wat de klok sloeg,’ zegt de acteur opgetogen. Dat heeft de 33-jarige Brit natuurlijk te danken aan wat hij zelf ‘het B-woord’ noemt: ‘Bridgerton’, het populaire kostuumdrama van Netflix waarvan het eerste seizoen eind 2020 door ruim 82 miljoen huishoudens verslonden werd. Bailey speelt Lord Anthony Bridgerton, de oudste van de familie, die na de dood van hun vader de verantwoordelijkheid over de broers en zussen heeft gekregen. Terwijl zijn personage in het eerste seizoen nog in de schaduw stond, is Anthony in de nieuwe reeks het hoofdpersonage en draait het verhaal rond zijn zoektocht naar een vrouw, en als het even kan ook de liefde.

– Als ik het goed heb, is dit de eerste keer dat je het hoofdpersonage speelt sinds ‘Leonardo’, een kinderserie van de BBC uit 2011 over het leven van Leonardo Da Vinci.

Jonathan Bailey «Ik heb al een mooie carrière uitgebouwd, maar ik ben inderdaad nog nooit naar een auditie geweest waar iedereen riep: ‘Dat is ’m, dat is de ster van onze serie!’

»‘Bridgerton’ is natuurlijk een serie met verschillende hoofdpersonages: in het vorige seizoen was Regé-Jean Page (die Simon Basset speelde, maar in seizoen twee niet meer te zien is, red.) de centrale figuur. Maar maar ik zal niet liegen: dat mijn personage Anthony nu naar voren wordt geschoven, is beangstigend.»

– ‘Bridgerton’ maakte van Page een sekssymbool: afgaand op de trailer waarin je kletsnat en in een doorschijnend hemd uit een meer komt, zul je ook die rol van hem overnemen.

Bailey «Daar denk ik liever niet over na. Ik bedoel: er is toch niets gênanter dan een acteur die zichzelf een sekssymbool noemt? Ik vind het vooral grappig om te zien hoe sommige dingen uit de reeks uitvergroot worden en de hele wereld rondgaan. In het eerste seizoen ging een scène waarin Regé-Jean een lepel aflikt plots viraal. Waarop wij acteurs onderling grappen begonnen te maken over welk bestek we nog allemaal zouden moeten aflikken. ‘Krijg ik een vork in seizoen twee?’ Je kunt het toch niet echt serieus nemen, hè?»

– Hoe is het om mee te doen in een serie waarin zoveel seksscènes passeren?

Bailey «Vooral heel ingewikkeld. Er zijn altijd intimiteitscoördinatoren aanwezig op de set, zodat niemand met angst of een oncomfortabel gevoel aan een scène moet beginnen: als je je zorgen maakt, kun je eerst met hen praten. De acteurs moeten voor elke scène ook een document ondertekenen om hun goedkeuring te geven over elk stukje huid dat getoond wordt, en over waar je zult worden aangeraakt. Seksscènes worden op die manier eigenlijk een soort dans met een uitgebreide choreografie.

»Het is opmerkelijk – en dat bedoel ik alleen maar positief – hoe er in een paar jaar tijd een hele industrie is ontstaan rond de opnames van seksscènes en er nieuwe trucjes bedacht zijn om alles er realistisch te laten uitzien, zonder dat je al te dicht bij elkaar moet komen. Ongelooflijk wat je allemaal kunt met een half opgeblazen volleybal, bijvoorbeeld (lacht).»

– Vertel!

Bailey «Wel, de regel is dat twee acteurs tijdens een seksscène zo veel mogelijk afstand moeten bewaren, en zo’n half opgeblazen bal die als een kussen tussen de twee acteurs in zit, komt erg van pas om bepaalde bewegingen te ensceneren zonder dat je elkaar fysiek aanraakt. Ik weet het: dat klinkt allemaal onnozel en op de set zorgt het vaak voor grappige momenten, maar uiteindelijk maakt het alles minder pijnlijk.

»Eén van de troeven van ‘Bridgerton’ is ook dat de serie seksualiteit vanuit het oogpunt van de vrouw toont, het gaat over hoe zij ervan geniet. Daarom is het des te belangrijker dat de actrices op de set zich overal goed bij voelen.»

– Merk je verschillen in hoe mannen en vrouwen seks op het scherm benaderen?

Bailey «Een man moet zich nog altijd minder blootgeven, denk ik. Onlangs keek ik naar ‘Pam & Tommy’, waarin de acteur die Tommy Lee speelt een babbeltje slaat met zijn eigen penis, of tenminste: met een prothese. Zo ver zou ‘Bridgerton’ niet gaan, hoe leuk het ook zou zijn (lacht). Maar ik kan me voorstellen dat het voor iemand als Simone (Ashley, die in seizoen twee Kate Sharma speelt, de nieuwe geliefde van Anthony, red.) erg intimiderend moet zijn om in die wereld van ‘Bridgerton’ te stappen. Ik wilde dus vooral dat zij zich als nieuwkomer veilig voelde.»

– Simone Ashley is ook een symbool voor een ander belangrijk kenmerk van ‘Bridgerton’: dat zwarte acteurs en actrices rollen krijgen in een reeks die zich afspeelt in het Londen van de 19de eeuw.

Bailey «Ja, geweldig toch? Op politiek vlak ben ik het helemaal eens met alles waar Shonda Rhimes (producer van ‘Bridgerton’ en eerder van onder meer ‘Grey’s Anatomy’ en ‘Scandal’, red.) voor staat. De casting is kleurenblind en complexloos: ik kan als homoseksuele man een heteroseksueel personage spelen, niemand maalt erom. Tegelijk vind ik het slim om zo vooruitstrevend te zijn in een serie die zich afspeelt in die elitaire wereld in de 19de eeuw, waar niemand echt vrij was om verliefd te worden op wie hij of zij wilde. Het is een mooie manier om te tonen hoeveel vooruitgang we hebben gemaakt, en op sommige vlakken ook weer niet.»

– Tussen alle geflirt door worstelt Anthony ook met zijn rol als surrogaatvader in de Bridgerton-familie en met de hoge verwachtingen.

Bailey «Ja, hij is enorm bevoorrecht, maar ook emotioneel onvolgroeid.»

– Zie je parallellen met de high society vandaag, of zelfs met de Britse koninklijke familie?

Bailey «Zeker. Ik denk dat er veel mensen macht in handen krijgen op een moment dat ze er niet klaar voor zijn om daar op een gezonde manier mee om te gaan. Maar ik ben diplomatisch genoeg om geen namen te noemen (lacht).»

– Was je zelf een liefhebber van historische drama’s voor je aan ‘Bridgerton’ begon?

Bailey «Ik ben opgegroeid op het Britse platteland en als kind waren die typische kostuumdrama’s van de BBC wekelijkse kost. ‘Bridgerton’ staat daar redelijk ver van af: het is evenveel ‘Gossip Girl’ als ‘Downton Abbey’. Maar ik vind het vooral knap hoe deze serie lichtvoetig romantisch drama brengt zonder oppervlakkig te worden. Het lijkt allemaal weinig voor te stellen, maar onder alle glamour en schone schijn worstelen de personages met serieuze problemen. Zeker Anthony. Na het eerste seizoen zeiden een paar vrienden mij: ‘O God, wat is die Anthony een onsympathieke kerel!’ Ze hadden gelijk, want hij gedraagt zich vaak als een groot kind, met gemene opmerkingen over vrouwen. Maar door hem te spelen ben ik hem beter gaan begrijpen, hoe de last van de verantwoordelijkheid, de schaduw van zijn vader en de druk van de maatschappij op hem wegen, en hoe moeilijk hij het heeft om die positie als patriarch in te vullen. Daar gaat het tweede seizoen ook over. Chris (Van Dusen, showrunner van ‘Bridgerton’, red.) zei me: ‘In de eerste reeks wou ik Anthony helemaal in stukken breken, zodat we hem in de tweede weer aan elkaar konden lijmen.’»

© Sunday Times.

Bridgerton – seizoen 2, vanaf 25 maart op Netflix