‘Nostalgia’ is meer dan een liefdesbrief aan Napels, je voelt als kijker dat een tragische confrontatie zich opdringt

Van Mario Martone, met Pierfrancesco Favino, Francesco Di Leva en Tommaso Ragno

Pizza, chianti, en een messteek.

DRAMA Een bebaarde man, Felice, dwaalt rond in de steegjes van Napels terwijl op de soundtrack jazzy klanken weerklinken die een beetje doen denken aan de geweldige score die Don Ellis in de seventies schreef voor ‘The French Connection’. De opvallend waarachtige, ontoeristische manier waarop Napels in ‘Nostalgia’ in beeld wordt gebracht, met prachtige shots van oude besjes die vanop hun afbladderende balkonnetjes naar het schouwtoneel op straat staan te turen, toont heel mooi aan dat regisseur Mario Martone elk pleintje en elke straathoek van zijn geboortestad diep in zijn ziel draagt. Maar de altijd aanwezige onderhuidse dreiging – jongeren op luid snorrende brommertjes werpen Felice smeulende blikken toe – laat tegelijk aanvoelen dat ‘Nostalgia’ veel méér is dan zomaar een nostalgische liefdesbrief aan de Italiaanse havenstad. Een rekening dient te worden vereffend, een tragische confrontatie dringt zich op.

Vanaf 25 januari in de bioscoop.