Nu er in het tweede seizoen van ‘Bridgerton’ geen (teel)bal meer te zien is, is de langdradigheid niet meer te harden

‘Dit seizoen wordt helemaal anders’, zegt Lady Danbury tegen de koningin van Engeland bij het begin van ‘Bridgerton’, terwijl beiden door de vorstelijke tuinen wandelen. Ze heeft het over de jaarlijkse traditie waarbij ouders van rijke families hun zonen en dochters aan elkaar proberen te koppelen, maar het zou even goed over het populaire kostuumdrama zelf kunnen gaan, dat in zijn tweede seizoen enkele wijzigingen heeft ondergaan. Maar anders is in dit geval niet beter.

De meest in het oog springende verandering is natuurlijk de persoon die er niet meer bij is: Regé-Jean Page, de Britse acteur die in het eerste seizoen gestalte gaf aan Simon Basset, hertog van Hastings, en dankzij het succes in één klap uitgroeide van nobele onbekende tot wereldwijd sekssymbool. Het was weliswaar van bij het begin het plan dat hij en zijn personage niet meer zouden terugkeren, maar we denken toch dat de scenaristen voor dé ster van de reeks met plezier opnieuw een plekje hadden gevonden, als hij dat echt had gewild. Dat zijn echtgenote Daphne wel af en toe opduikt en er dan werkelijk nooit eens iemand vraagt hoe het eigenlijk nog met haar man gaat, laat ook vermoeden dat het afscheid niet zo amicaal was als men zegt.

Als Page aan boord was gebleven, had dat voor het resultaat wellicht niet zoveel verschil gemaakt. Het opzet van ‘Bridgerton’ was altijd al om - net zoals in de boekenreeks van Julia Quinn - elk seizoen één zoon of dochter uit de familie Bridgerton en zijn of haar zoektocht naar de liefde centraal te plaatsen. Vorig jaar was dat Daphne, die na een stormachtige romance huwde met haar hertog, deze keer is het de beurt aan Anthony, de oudste zoon die na de tragische dood van zijn vader de verantwoordelijkheid over het landgoed en de smetteloze reputatie van de familie heeft gekregen. Burggraaf Anthony is de vrijgezel met de hoogste titel uit de streek en dus mag hij als eerste zijn kans wagen bij de zogenaamde ‘diamant’ van dit seizoen: Edwina Sharma, dochter van een moeder met Indiase roots die ooit uit de gratie viel toen zij een man uit een lagere klasse koos.

Grootste struikelblok voor een relatie is Edwina’s oudere halfzus Kate, die van bij het begin een hekel heeft aan de burggraaf. Die gevoelens zijn wederzijds want Anthony kan de brutale jongedame evenmin uitstaan. Maar zoals iedereen die ooit een romantische komedie heeft gezien weet, zijn mensen die kibbelen en ruzie maken heimelijk verliefd, en dat is een van de vele platgetreden paden uit het genre die ‘Bridgerton’ bewandelt. Of opnieuw bewandelt, beter gezegd, want ook Daphne en Simon starten vorige keer niet als beste vrienden. Maar hun liefde kon groeien zonder belemmering, terwijl de aanwezigheid van Edwina er deze keer voor zorgt dat Anthony en Kate hun gevoelens moeten onderdrukken. Het gevolg zijn verlangens die zich steeds moeilijker laten bedwingen, talloze smachtende blikken en zoveel gesprekken over plichtsbesef dat iemand die de reeks met een half oog volgt moet denken dat er een oorlog is uitgebroken en Anthony is opgeroepen.

Het eerste seizoen van ‘Bridgerton’ was allerminst een meesterwerk, maar daar zat er tenminste nog vaart in, en ook seks, twee zaken die deze keer zo goed als volledig ontbreken. Van dat tweede vinden we dat niet eens zo erg - wij hangen nog de ouderwetse visie aan dat een serie ook zonder al te veel seksscènes overeind moet blijven - maar de langdradigheid is nauwelijks te harden. De driehoeksverhouding tussen Anthony, Edwina en Kate is ook niet interessant genoeg om die trage ontwikkeling te verantwoorden, en de plotlijnen die alles wat extra body moeten geven, onder meer over hoe Benedict Bridgerton zijn artistieke kant ontdekt of over de precaire financiële situatie van de Featheringtons, zijn zo mogelijk nog minder boeiend. Eigenlijk bevat het tweede seizoen van ‘Bridgerton’ net genoeg verhaal voor een film, en dat terwijl de eerste aflevering alleen al rond de 70 minuten afklokt.

Er zijn enkele lichtpuntjes: het samenspel tussen de vrijgevochten, rebelse Eloise Bridgerton en haar beste vriendin Penelope Featherington - aka Lady Whistledown - laat elke aflevering even opveren en het blijft gezellig zoeken naar welke moderne artiesten er op de soundtrack een klassiek jasje kregen aangemeten: onder meer Madonna, Harry Styles, Alanis Morisette en Robyn maken deze keer hun opwachting. Maar na het einde van dit seizoen bleven wij toch met hetzelfde gevoel zitten als na de uitschakeling van de Rode Duivels door Italië op het Europees kampioenschap: we kunnen geen bal meer zien.