Ook in dit seizoen van ‘Thuis’ werden urgente maatschappelijke thema’s uitgehuwelijkt aan lichtere intermezzo’s

Dat in ‘Thuis’ het clientèle van De Withoeve voor z’n feestjes allerhande nog steeds op die almaar multifunctioneler wordende horecazaak vertrouwt, mag enigszins verbazen: doorgaans loopt zo’n partijtje uit op een drama. In de seizoensfinale van vorig jaar mocht Leo het loodje leggen nadat hij net in de echt was verbonden met Marianne, deze keer werd Hannah, het dochtertje van Tim en Sam, ontvoerd op haar eigen lentefeest. Zo miste ze het dessert.

Een en ander kwam vanzelfsprekend uit de koker van Chris, de psychopatische pik die een seizoen lang leefde van drugshandel en afpersing, en z’n hoofdhuid aan een merkwaardig mohawk-experiment had uitbesteed. De meester-manipulator had er ook al voor gezorgd dat Tim niet was komen opdagen op het lentefeest van zijn dochter. De geheel uit plichtsbesef en adoratie voor het strafrecht opgetrokken hoofdinspecteur was eerder in de klauwen van Chris gevallen: slinkse chantage maakte dat hij steeds dieper de criminaliteit ingezogen werd, tot vorige week - plottwist! - bleek dat de flik aan een undercoveroperatie bezig was. Dat had Chris nu begrepen, en op een afgelegen plek liet hij Tim en Dieter - die zijn vriend ter hulp wilde schieten - gekneveld achter in het gezelschap van een dorstige vlammenzee.

Een seizoensfinale van ‘Thuis’ zonder een dramatisch auto-ongeval is als een gepensioneerde onderwijzer zonder Knack-abonnement, en dus volgde er nóg een cliffhanger: Waldek, die de afgelopen weken het moedige voorproeven van het droivensap uit zijn wijngaard gecombineerd had met iets te onstuimig sporten, kreeg achter het stuur een hartaanval, met ook nog de onfortuinlijke Kobe - bij hem is ALS vastgesteld - op de achterbank. Twee maanden resten ons nu, twee maanden voor het antwoord komt op de vraag hoevéél corbillards de productieploeg van ‘Thuis’ moet charteren.

Ondertussen werd de scheiding van Peter en Femke afgehandeld en excelleerde het superbe stripfiguurtje Nancy als omroepster in de rand van een loopwedstrijd ten voordele van de revaliderende Zihame, en werd er ook al gezaaid om in september nieuwe verhaallijnen te oogsten: de moeder van Sam vertoonde de eerste tekenen van dementie, het strafdossier tegen dokter Judith - de spoedarts die onterecht nalatigheid wordt aangewreven - werd opnieuw geopend, en Lowie kondigde aan dat hij - eitje zoekt eitje - een bewust alleenstaande vader wilt worden.

Als altijd werden dit seizoen urgente maatschappelijke thema’s (gaybashing, broodfok, de invulling van de linksachterpositie bij KV Mechelen) uitgehuwelijkt aan lichtere intermezzo’s (de koldereske avonturen van Angèle op een cruise) en evergreens (Frank en Simonne gingen weer eens door zwaar weer). Maar het was toch vooral het seizoen van de elegant over het scherm dansende jonkies: Sofia Zaifri (Zihame), Wannes Lacroix (Niels), Ivana Noa (Silke) en Bram Spooren (Ilias) zorgden voor een drastische en uitstekend gelukte verjonging van het acteursbestand. Vooral die laatste is behoorlijk onweerstaanbaar als de guitige wildebras. In deze seizoensfinale werd Ilias bovendien door z’n liefje Silke begeleid bij z’n eerste kreuntjes als gevolg van horizontale gymnastiek. ‘Denk aan de bomma,’ maande hij zichzelf aan, net voor hij aan de slag moest. Een beetje soap kan ook met ejaculatio praecox wat.

Waar het niets mee kan: corona. Het virus werd consequent buiten het scenario gehouden. Toch hint ‘Thuis’ steeds vaker subtiel naar de werkelijkheid achter de camera. Dat uit zich dan in kleine cultuurtips - deze week nog mocht een personage ‘Mijn lieve gunsteling’ van Marieke Lucas Rijneveld even bejubelen - of in een subtiele muzikale ode aan een uitgevaren kapitein: ‘Jive to the Beat’ van Arno kreeg een plaatsje op de geluidsband van deze finale.

Toch nog één bezorgde vraag: wie zal er de volgende twee maanden voor Pips zorgen, half pomeriaan, half keeshond, en schandelijk vergeten in de aftiteling?