‘Op een ander’ op Play5 zal ondanks de kleine cultuurshock geen blijvende indruk achterlaten

De titel van deze nieuwe realityreeks kan foute verwachtingen scheppen, zeker omdat het programma wordt uitgezonden op hetzelfde kanaal als ‘Temptation Island’, waar deelnemers de zinsnede soms letterlijk nemen.

Maar al wisselen in ‘Op een ander’ twee mensen gedurende vier dagen van huishouden, het is niet de bedoeling dat hun relatie op de proef wordt gesteld of dat hun partners zich op met alcohol overgoten avonden van hun begeerlijkste kant laten zien. Wel dat de gezinnen kunnen beleven hoe het elders loopt en wat er beter of slechter is dan in het eigen nest. Eén en ander roept herinneringen op aan ‘De nieuwe mama’, een programma dat een jaar of vijftien geleden op VTM te zien was en af en toe stof liet opwaaien, vooral wanneer het tussen de moeders en hun man-voor-even nog minder goed bleek te klikken dan onlangs tussen Veerle en Sven in ‘Blind getrouwd’.

Grote conflicten zijn er in ‘Op een ander’ nog niet geweest, al doen de makers duidelijk hun best om mensen met een verschillende kijk op leven en familie te laten switchen: dit soort programma’s gedijt tenslotte op contrast zoals Sihame El Kaouakibi op in alle discretie verstrekte subsidies. In de tweede aflevering maakten we kennis met Nicky uit Londerzeel, een airhostess die rondreed in een Bentley die ze cadeau had gekregen van haar werkverslaafde man en wier huishouden naar eigen zeggen ‘een chaos’ was, met als voornaamste regel dat er geen regels waren. Maya uit Antwerpen was dan weer weinig verrassend net een grote fan van structuur: zij en haar man Pablo stonden zelfs elke ochtend precies om half zeven op en gingen ’s avonds klokvast om halftien naar bed, om een half uur later het licht uit te knippen. Dat laatste deden ze ook met het oog op hun energieverbruik: Maya en Pablo letten namelijk op hun ecologische voetafdruk en probeerden om diezelfde reden zoveel mogelijk zelf te maken en plastic en andere soorten afval te vermijden.

Bij Nicky kwam de verhuizing met een kleine cultuurshock, zeker toen ze de eerste ochtend bij het krieken van de dag wakker werd gemaakt en moest douchen terwijl Pablo met een stopwatch in de hand en net iets te veel leedvermaak in de ogen haar tijd onder de waterstraal in de gaten hield. Maar ook Maya beleefde moeilijke momenten: in de supermarkt waar ze samen met de drie tienerkinderen van Nicky inkopen ging doen voor het eerste avondmaal leek ze, naarmate er steeds meer plastic verpakkingen in de winkelkar belandden, een zenuwinzinking nabij. Halverwege het verblijf werden de rollen omgedraaid en mochten de twee dames hun regels, of het gebrek daaraan, opleggen aan de medebewoners. Pablo leek het het best te hebben getroffen: hij mocht ’s avonds cocktails drinken en, schijnbaar voor het eerst, opblijven tot na middernacht en kon ’s anderendaags zijn roes uitslapen. Nicky’s man en kinderen moesten daarentegen vroeg uit de veren en in de ochtendzon yoga-oefeningen doen in de tuin: bij de drie tieners was er voor Maya’s ‘zonnegroet’ ongeveer evenveel enthousiasme als bij het bestuur van Antwerp voor de transfer van Lior Refaelov richting Brussel.

Toen ze terug naar huis mochten, zegden Nicky en Maya natuurlijk dat ze aan de ervaring enkele waardevolle inzichten overhielden rond hoe een familie functioneert. Maar ik vermoed dat ‘Op een ander’ toch geen blijvende indruk zal achterlaten, noch op de deelnemers, noch op de kijker.