Recensie: Kamal en Dompie braken enkel negatieve records, maar toch werden wij weer onverklaarbaar blij van ‘De Container Cup’

‘Ik ben benieuwd of Pedro en Wesley grappen kunnen maken zonder te fatshamen’, vroeg Kamal Kharmach zich af bij de start van ‘De Container Cup’ waarin hij het opnam tegen Dominique Van Malder, in een aflevering die zich aandiende als die waarin het risico dat iemand de inspanningen op de loopband of de roeimachine met het leven zou moeten bekopen het grootst was.

Door de komst van Kamal en Dompie, twee presentatoren met ‘een groot hart voor sport maar eerder het lichaam van kogelstoters dan van hoogspringers’, zoals Carl Dircksens het tijdens het inleidende gesprekje verwoordde, lag de weg naar mopjes over vetpercentages of lillende lichaamsdelen wijd open. Maar de commentatoren hoedden er zich zoals wel vaker voor om al te gemakkelijk te scoren, wat in het geval van Wesley Sonck toch tegen zijn natuur is. Terwijl Dominique zich grommend, puffend en hijgend de pleuris jogde, kwam er vanuit de commentaarcabine wel ‘een shout-out naar de loopband die zich hier zo kras houdt’ en toen op beelden uit de kleedkamer te zien was hoe Kamal een stekker voor zijn oplader zocht, gaf Pedro Elias mee dat ‘de komiek een microgolfoven meegenomen heeft om een kleine sportsnack op te warmen’. Maar meer dan plaagstootjes waren het niet, en op geen enkel moment hoefde je te vrezen dat Kamal of Dominique uit de container zou stormen om één van de twee commentatoren Will Smith-gewijs een muilpeer te verkopen.

Als de eerste aflevering met bekende Vlamingen van dit seizoen iets bewees, dan wel dat het niet heel veel uitmaakt wie er zich afbeult tussen de stalen wanden. De aantrekkingskracht van het programma schuilt voor altijd in dat duo achter de microfoon, de chemie tussen Wesley, die toch enige sportieve ernst in ‘De Container Cup’ beoogt, en Pedro, die de boel met veel genoegen telkens weer ontregelt. ‘Naar eigen zeggen krijgt Dominique zijn beste ideeën in zijn gloednieuwe opblaasbare jacuzzi’, vertelde Wesley terwijl de presentator van ‘Viervoeters' rood aangelopen in beeld te zien was. ‘Maar bij mij gebeurt dat altijd in de auto.’ Waarop Pedro met een uitgestreken gezicht opmerkte dat ‘niet iedereen zich een opblaasbare auto kan permitteren, Wesley’. Van zulke momenten worden wij haast onverklaarbaar blij: het kan te maken hebben met de nare toestand in de wereld, of misschien komt het doordat onvoorspelbaarheid zo zeldzaam is op televisie.

De verwachtingen over de prestaties van de twee ‘sportieve pitbulls’ waren natuurlijk niet hooggespannen, zeker niet toen bij de start ook nog bleek dat ze allebei ‘into padel’ waren. Kamal en Dominique braken weliswaar records in de container, maar enkel negatieve. Op de loopband waren ze een stuk trager dan Philippe Geubels, die tot hiertoe op dat onderdeel het slechtst had gescoord. En bij de monkey bars moest ook de drie die Erik Van Looy ooit met zweet, tranen en een ontwrichte schouder had neergezet eraan geloven. Zowel Dominique als Kamal raakte niet verder dan de eerste bar, waarbij vooral Kamals techniek om zich vooruit te slingeren en te vertrouwen op de zwaartekracht nare gevolgen had voor het voetenbankje onder hem. Er was wel een verrassing toen Dominique op de fiets kroop en in zijn bonkige stijl een tijd neerzette die zelfs beter was dan die van sommige topsporters, onder wie Hans Vanaken. Hopelijk geeft het de supporters in het bezoekende vak tijdens de matchen van Club Brugge inspiratie voor enkele originele gezangen.

In het algemene klassement van de voorbije seizoenen eindigden de twee broederlijk samen als voorlaatste en laatste, met enkel Pedro’s ‘respek met eieren’ als troost. Maar het maakte niet uit, want ze hadden zichzelf overtroffen en de kijker geamuseerd, in wat nog steeds met ruime voorsprong de fijnste sportsnack op tv is.