Rechercheur Van Rampelberg: ‘Krampen van het fronsen’

Mysterieuze verdrinkingen, spoorloos verdwenen jongeren, sinistere Afrikaanse afgodsbeeldjes, afgehakte handen: rechercheur Nick Cafmeyer (Geert Van Rampelberg) krijgt in de nieuwe Vlaamse politiethriller ‘Ritueel’, gebaseerd op het gelijknamige boek van Mo Hayder, niet alleen te maken met een geheimzinnige misdaad, maar ook met de spoken van het Belgische koloniale verleden. De opvolger van het zeven jaar geleden uitgekomen ‘De behandeling’ is een genretoppertje: visueel knap, razend spannend tot op het eind, broeierig tot in de teenpunten.

GEERT VAN RAMPELBERG «In ‘De behandeling’ was Cafmeyer de spil van het verhaal, maar in ‘Ritueel’ speel ik meer een ondersteunende rol. Het verhaal is dit keer meer toegespitst op Kiki, de politieduikster die wordt gespeeld door Marie Vinck. Kiki sleept een groot verdriet met zich mee en Cafmeyer voelt dat verdriet heel goed aan. Er zit in de film een moment waarop de twee troost vinden bij elkaar, maar dieper gaat hun relatie niet. Cafmeyer is getrouwd met zijn werk: volgens mij is hij nauwelijks in staat om lange emotionele verbintenissen met andere mensen aan te gaan.»

HUMO Visueel oogt ‘Ritueel’ erg knap. De verdienste van regisseur Hans Herbots?

VAN RAMPELBERG «Absoluut. Technisch is Hans enorm sterk, hij weet hoe hij een grote filmploeg moet aansturen, en hij heeft natuurlijk al heel wat kilometers op de teller. En hij is streng! De belichting, de decors: alles moet tot in het kleinste detail juist zitten.»

HUMO In de loop van het verhaal snijdt ‘Ritueel’ wel héél gevoelige onderwerpen aan: de banden van rijke Belgische zakenfamilies met Congo, de horror van de rubberplantages...

VAN RAMPELBERG «Het boek speelt zich af in het voodoomilieu van Bristol, een Engelse havenstad met een grote zwarte gemeenschap. Scenarist Carl Joos heeft de actie naar Brussel verplaatst en heeft het Belgische koloniale verleden in het verhaal verwerkt. Maar ‘Ritueel’ blijft in de eerste plaats wel een thriller, géén politiek pamflet.»

HUMO Kon er nog lol worden getrapt op de set, of ging iedereen gebukt onder de stikdonkere sfeer van het verhaal?

VAN RAMPELBERG «We hebben geprobeerd om toch een kléín beetje humor in sommige scènes te leggen, maar de donkerte, de gruwel en de ziekelijke twists maken nu eenmaal deel uit van Hayders boeken. Geen wonder dat je Cafmeyer de hele tijd bedenkelijk ziet kijken. In die mate zelfs dat ik er krampen in mijn voorhoofd van kreeg (lacht).»

Vanaf 7 september in de bioscoop.