‘Red Rose’ op Netflix heeft - gelukkig - meer te bieden dan waarschuwingen over het surfgedrag van kinderen

Nooit gedacht dat er op het kruispunt van ‘Black Mirror’, ‘You’, ‘Sex Education’ en de films van Ken Loach een serie zou kunnen staan, een goeie dan nog. Maar kijk: de nieuwe Britse thrillerreeks ‘Red Rose’ palmt die plaats met overtuiging en de juiste combinatie van angstaanjagende momenten en diepgang in.

‘Welcome to the new you’. Die boodschap krijgt Rochelle te lezen op haar smartphone, net nadat ze een nieuwe app heeft geïnstalleerd. Even daarvoor stond het tienermeisje nog met haar vrienden het einde van de examens te vieren, in de groene heuvels van Noord-Engeland en op de tonen van ‘God is a DJ’, maar toen ze een anonieme link binnen kreeg, kon ze haar nieuwsgierigheid niet de baas.

Rochelle heeft ook redenen om een ‘nieuwe ik’ te willen: haar moeder heeft zichzelf van het leven beroofd, zij staat grotendeels alleen in voor de opvoeding van haar jongere tweelingzusjes en het loon van haar vader is zo karig dat ze geregeld moet aankloppen bij de voedselbank. Als Red Rose, de app die ze downloadde, belooft dat er voortaan voor haar gezorgd zal worden, lijken haar kansen te keren, maar natuurlijk zijn de doornen van de bloem veel scherper en talrijker dan verwacht. Red Rose neemt eerst haar telefoon en daarna haar leven over, post ongevraagd foto’s op haar sociale media, drijft een wig tussen haar en haar vrienden en duwt haar met beelden en zelfs gesproken boodschappen van haar overleden moeder langzaam richting de waanzin.

De moraal in ‘Red Rose’ is van bij het begin zonneklaar: de smartphone is een gevaar en zeker bij tieners speelt zo’n groot deel van hun bestaan zich af via dat schermpje dat iemand met toegang tot hun telefoon en slechte bedoelingen hen in alle opzichten kan kraken. Dat risico wordt alleen maar groter door de drang om altijd en overal verbonden te zijn: als iemand voorstelt om voor de veiligheid alle toegang tot het internet af te sluiten, kijkt de rest alsof ze voortaan in een grot op het platteland moeten gaan leven - een blik die voor ouders van pubers vast erg herkenbaar zal zijn. Dat is allemaal natuurlijk niet echt een originele boodschap: het onvolprezen ‘Black Mirror’ dreef in veel afleveringen op onze angst voor de invloed van de smartphone op ons leven en dichter bij huis toont tienerserie ‘Hacked’ ook al dat manipulatie en chantage alleen maar makkelijker zijn met de moderne technologie.

Maar ‘Red Rose’ heeft - gelukkig - meer te bieden dan waarschuwingen over het surfgedrag van kinderen. In de kern is het een serie over een aantal tieners die opgroeien in uiterst moeilijke omstandigheden, en die dus extra vatbaar zijn voor de belofte van de app op een beter leven. Alles speelt zich af in Bolton, een stad net ten noorden van Manchester en het soort decor dat je normaal gezien verwacht in een naturalistisch Brits drama: arbeiderswijken vol met dezelfde huisjes, schrijnende armoede, alcoholisme en geweld. Veel afwezige ouders ook: Rochelle heeft haar moeder verloren na een tragische zelfdoding, de vader van haar beste vriendin Wren zat lang in de gevangenis na een uit de hand gelopen vechtpartij. Hun achtergrond geeft aan de reeks een diepgang die je in de meeste andere horrorseries rond tieners, zeker die van Amerikaanse makelij, mist.

Daarnaast weet ‘Red Rose’ ook acht afleveringen lang de spanning nauwgezet op te bouwen, zonder te vervallen in al te nadrukkelijke horror of ongeloofwaardige kunstgrepen. Na een paar afleveringen is er een scène waarin een geest lijkt te worden opgeroepen en vrees je dat alles een voorspelbaar bovennatuurlijke kant opgaat, maar die piste wordt even snel weer verlaten als ze aan bod komt. Op het einde blijft de deur wel open staan voor een volgende reeks, wat in deze tijden voor een serie op Netflix natuurlijk een riskante strategie is. Maar het eerste seizoen biedt op zich een min of meer afgerond verhaal, zodat het in tegenstelling tot bij pakweg ‘1899’ geen ramp zou zijn mocht er geen tweede komen. Niet dat ‘Red Rose' op basis van de kwaliteit van deze acht afleveringen geen vervolg zou verdienen.