Seksisme, vuile advocaten en influencers met inhoud: vijf dingen die we geleerd hebben na ‘De verraders’

Met veel tromgeroffel kondigde VTM begin dit jaar de komst van ‘De verraders’ aan, een psyschologisch spelprogramma waar meteen veel onduidelijkheid over bestond. Was dit de nieuwe ‘De mol’? Wie in godsnaam waren die zelfverklaarde BV’s die met Staf Coppens naar een kasteel in Nederlands Limburg waren afgereisd? En wie heeft de presentator die ridicule wandelstok in de handen geduwd? Naar het antwoord van sommige vragen zijn we nog steeds op zoek, maar andere zaken werden na het bekijken van ‘De verraders' dan weer zo klaar als een klontje. Vijf dingen die we geleerd hebben na vijf ellenlange afleveringen.

1. Ja, advocaten zijn écht manipulatieve leugenaars

Een programma dat draait om liegen en bedriegen met een advocaat in de rol van manipulatieve verrader? Bij VTM zitten ze niet verlegen om een cliché meer of minder. Strafpleiter Walter Damen kwam, zag en werd door medekandidaten én programmamakers meteen tot slinkse slang gebombarbeerd. Verblind door de zonneklaarheid van deze doorzichtige zet hebben de overgebleven kandidaten het nog steeds niet in hun bol gehaald om Damen uit het kasteel te verbannen, iets waar zijn even indrukwekkende als hoogst irritante gemanipuleer alles mee te maken heeft. Het gemak waarmee de advocaat vriend en vijand rond zijn vinger windt: het stemt ons enigszins droef.

2. De gemiddelde BV heeft nog nooit van ‘Weerwolven’ gehoord

Toegegeven, dat ‘opper-verrader’ Walter na vijf afleveringen iedereen nog steeds naar hartenlust kan besodemieteren ligt waarschijnlijk evenzeer aan het bonte gezelschap BV’s zelf. Verward door alle communicatie over het programma lijken de meeste deelnemers te denken dat ze in ‘De mol’ zitten. Van het spel ‘Weerwolven’, waar ‘De verraders’ veel meer van weg heeft, lijken pakweg Bart Kaëll of Niels Albert nog nooit te hebben gehoord. Gevolg: de bondgenoten (‘de goeien’) denken meer aan zelfbehoud dan aan de ontmaskering van de verraders en zijn tot falen gedoemd.

3. Nee, seksisme is de wereld nog niet uit

Is er dan wel iemand die het spel doorheeft, dan heet die kandidaat Astrid Coppens - iemand die haar reputatie niet altijd meeheeft, en bovendien: een vrouw. Is meestermanipulator Walter Damen in de ogen van de andere kandidaten gewoon een gedreven speler, dan is Coppens bij datzelfde gedrag een bedriegelijke bitch. En Hannelore Simoens, een vrouw die niet in haar kaarten laat kijken en het spel intelligent en strategisch speelt? Dat moet wel een doortrapte verraadster zijn. Dat Dirk Draulans meedoet, komt het vrouwonvriendelijke gehalte van ‘De verraders' bovendien ook niet ten goede.

4. In sommige influencers zit dan tóch iets

Influencers die wanhopig worden opgevoerd als BV’s: het lijkt een heuse plaag. Naast onbekende acteurs (Issam Daka, iemand?) en - euh - indoorroeiers (Ward Lemmelijn) mag ook Jamie-Lee Six opdraven in ‘De verraders’. Hoewel het eerdere werk van Jamie-Lee ons niet bepaald vrolijk stemde, speelt ze haar rol als verrader tot nog toe met doordachtheid, precisie, acteertalent en - het kan, Walter - een geweten. Is er dan toch nog hoop voor Nicolas Caeyers?

5. Van spannende spelprogramma’s heeft VTM geen kaas gegeten

Uiteindelijk kwam iedereen die hoopte op een tweede ‘De mol’ bedrogen uit. Over de opdrachten (‘we stoppen de kandidaten in een racebuggy en laten ze met een paintballgeweer op foto’s van zichzelf schieten’) lijkt niet bijster lang nagedacht, en verder lijkt het programma vooral gevuld te zijn met ontieglijk lange gesprekken over strategieën en complotten. Dat de programmamakers zelfs na het bestaan van een pact met de zes kandidaten uit wagon 1 toch nog de drie verraders uit diezelfde wagon kozen, vermindert de kansen op een eerlijke strijd en spannend spelverloop bovendien aanzienlijk.