Sunny, de labradoodle van ‘De Vermeires’: ‘Meneer Jacques is me speciaal komen halen, om te concurreren met ‘De Verhulstjes’’

Deze week op VTM: een realityreeks over een rijke ondernemersfamilie, mét hond, die tijdens de dagelijkse beslommeringen op de hielen gezeten wordt door een cameraploeg. Klinkt bekend? En of, dus namen we de telefoon ter hand om ‘De Vermeires’ uitgelegd te krijgen door de stamvader zélf. Helaas was Jacques niet thuis, en kregen we Sunny aan de lijn: de gezinshond waarvan sprake, die volgens de bijgeleverde perstekst evenzeer een volwaardig lid is van het gezin Vermeire. Vooruit dan maar.

HUMO Hoe bent u in het gezin Vermeire terechtgekomen?

SUNNY «Ze zullen het in de familie nooit toegeven, maar dat was op vraag van VTM. Al tijdens de brainstormsessies rond ‘De Vermeires’ werd duidelijk dat er een huisdier zou moeten intrekken om kijkers te lokken. Geef toe, aan welk ander programma bij de concurrentie doet ‘De Vermeires’ denken?»

HUMO We wilden er zelf niet over beginnen, maar: ‘De Verhulstjes’.

SUNNY «Voilà. En wat maakt ‘De Verhulstjes’ zo aaibaar? Nu ja: maakte? Wijlen Marcel, de hond. Enfin, meneer Jacques dus naar het asiel om een billijk geprijsd straatmormel te zoeken, want zo rijk als meneer Jacques word je nu eenmaal niet door je geld zomaar over de balk te gooien. Nu, dat was buiten dochter Julie gerekend, die al langer droomde van een labradoodle. Ik ben er één, en had bovendien al een beetje acteerervaring, dus kon ik meteen beginnen.»

HUMO O, ja? Waar kennen we u dan nog van?

SUNNY «In ‘Château Planckaert’ speelde ik een tijdlang ‘Hond op erf, nummer 2’, maar ik heb net zoals meneer Jacques de oversteek gemaakt van de openbare omroep naar VTM toen het geld riep. Daar werd ik ‘Hond des huizes’ in enkele van de huisbezoeken in ‘SOS Piet XL’. En tijdens één van zijn vele nachtprogramma’s heb ik ooit eens het been bereden van Luk Alloo.»

HUMO Opvallend: u hebt het de hele tijd over ‘meneer Jacques’.

SUNNY «Tja, hij blijft toch je baas, hè.»

HUMO Uw verhuizing naar Villa Vermeire liep naar verluidt niet zonder slag of stoot.

SUNNY «Nee. Het begin was nochtans veelbelovend. Een hond die mag intrekken bij een schoenenverkoper, dat is zoals een alcoholist die mag bivakkeren bij een brouwerij. Elke dag een nieuw paar Nikes bij het ontbijt! Maar bij aankomst bleek meneer Jacques al geruime tijd niet meer in schoeisel te doen.»

HUMO Jammer.

SUNNY «En dan moest meneer Jacques daarna nog stommelings struikelen over mij ook. Gevolg: gebroken schouder. Alsof hij nog nooit een hond in huis gehad heeft! Nochtans heb ik hem al meermaals herinneringen horen ophalen aan een oude keffer die hij vroeger had. Ene Luc Verschueren. Heb ik altijd onthouden, want een hond met een achternaam, dat hoor je niet vaak. En daarna heeft hij er nog één gehad, maar die had blijkbaar de lelijke gewoonte om in de hand te bijten die hem voedde. Die is dus niet lang gebleven.»

HUMO Wat is uw favoriete moment uit het eerste seizoen?

SUNNY «Die aflevering waarin we met z’n allen naar Saint-Tropez gaan – ik weet ook niet waarvoor dat goed was, maar VTM stond erop. Heerlijk weer daar. Even was er wel een hachelijke situatie toen ik tijdens onze zwembadvakantie mijn gevoeg deed tussen twee ligstoelen, zoals honden nu eenmaal doen, maar tegen mijn verwachtingen in heb ik daar níét voor op mijn kop gekregen. Integendeel, even dacht ik zelfs een zweem van nostalgie te zien in de ogen van meneer Jacques. Mooi moment.»

HUMO U zei het daarnet al, u bent een labradoodle. Een kruising tussen een labrador en een poedel is dat.

SUNNY «Klopt. Een beetje zoals ‘De Vermeires’ volgens de zender een kruising is tussen ‘De Verhulstjes’ en ‘De Verhulstjes Saint-Tropez’. O, wacht. (Zwijgt) Ja, nu snap ik die vakantie al beter.»

HUMO Dank voor dit gesprek.

SUNNY «Weet je trouwens hoe ze een kruising tussen een bulldog en een shih-tzu noemen?»

HUMO Nee.

SUNNY «Ik zou het je vertellen, maar het is bullshit (lachend af).»

‘De Vermeires’
VTM, zaterdag 18 februari, 20.20