‘Ted Lasso’ op Apple TV+: ‘Een goede tv-serie op basis van een reclamespot’

Een tv-serie op basis van een reclamespot: het lijkt, naast de natte droom van elke commerciële zender ter wereld, de snelste weg naar een misbaksel. De makers van ‘Ted Lasso’, een nieuwe comedy op Apple TV+, bewijzen echter dat het resultaat niet per se hoeft tegen te vallen. Hopelijk brengt het de bedenkers van het stressmannetje van De Lijn niet op ideeën.

Ted Lasso (Jason Sudeikis), coach van een footballteam uit Kansas, dook een zestal jaar geleden voor het eerst op in enkele advertenties van NBC om de verslaggeving rond de Premier League op de Amerikaanse zender te promoten. De man was, om redenen die nooit duidelijk werden, aangesteld tot trainer van Tottenham, een job waarvoor hij door zijn totale gebrek aan kennis van de sport natuurlijk ongeschikt was maar waar hij desalniettemin met onstuitbaar enthousiasme aan begon, want ‘voetbal is overal ter wereld hetzelfde, met het gras, de schoenen en de helmen’. De spotjes rond de wereldvreemde Amerikaan in Londen waren op zich grappig, maar je had toch niet het gevoel dat er in het typetje een volwaardige tv-serie verscholen zat. Daar dachten ze bij Apple anders over: zij lieten Sudeikis en scenarist Bill Lawrence, bedenker van sitcoms als ‘Spin City’ en ‘Scrubs’, een hele reeks rond Ted maken, waarvan nu de eerste vier afleveringen beschikbaar zijn op Apple Tv+.

Lasso gaat ditmaal niet voor Tottenham werken maar voor AFC Richmond, een fictieve ploeg uit Londen die sinds jaren een grijs bestaan leidt in de Premier League. Bij de start wordt nu wel duidelijk waarom Ted uit de VS naar de rijkste voetbalcompetitie ter wereld mag verkassen. De eigenares van AFC Richmond, Rebecca Welton, heeft de club in handen gekregen na een bittere vechtscheiding en zij wil de geliefde ploeg van haar ex-man zo snel mogelijk kapot maken, met de hulp van een argeloze ‘wanker’ uit de States. Lasso, die een opmerkelijk talent bezit om de stemming in een kamer verkeerd te lezen, wordt natuurlijk door iedereen onthaald met een mengeling van spot en vijandigheid, maar het vervolg laat zich makkelijk raden. Dankzij zijn onwrikbare optimisme, zijn bescheidenheid en zijn mensenkennis slaagt hij erin de spelers van Richmond weer op één lijn te krijgen, laat hij de ploeg beter voetballen, steelt hij de harten van fans en journalisten en zal hij uiteindelijk - daar durven we toch een centje op Unibet op in te zetten - na een belangrijke match die op het nippertje wordt gewonnen ook Rebecca zelf overstag laten gaan.

Voorspelbaarheid troef dus, maar toch is het moeilijk om niet na een paar afleveringen te gaan houden van ‘Ted Lasso’ en vooral van het hoofdpersonage. Lasso is even terminaal oncool als Ned Flanders en Joachim Coens samen, maar hij heeft altijd het beste voor met zijn medemensen en probeert iedereen om hem heen een goed gevoel te geven. Als hij voor het eerst naar een Indiaas restaurant gaat, bestelt hij het pikantste op de kaart en eet ook alles op om de kok niet voor het hoofd te stoten. Op de vraag wat hij denkt van zijn volgende tegenstander Crystal Palace antwoordt hij doodleuk dat ‘een paleis van kristal toch kwetsbaar is’, en een uitdaging zoals zonder enige ervaring een topclub leiden vergelijkt hij met paardrijden: ‘Als het comfortabel aanvoelt, doe je het fout’. Dat is er eentje voor boven je bed, Vincent Kompany. ‘Ted Lasso’ toont ook een kant van Amerika die de afgelopen jaren te weinig te zien is geweest, waar veel mensen je, als je in een willekeurig restaurant of tankstation binnenstapt, begroeten als was je een oude vriend die na een jarenlange afwezigheid plotseling weer opduikt.

Eigenlijk is het vooral spijtig dat de reeks op Apple Tv+ te zien is, tot nader order toch het Waasland-Beveren onder de streamingdiensten. Zet dit op Netflix - in ruil voor bijvoorbeeld ‘Space Force’ - en Ted en co. zouden meteen een veel grotere schare vurige fans krijgen. Touchdown!