‘Teenage Bounty Hunters’ op Netflix is amusant, grappig én intelligent

Tenzij talkshow ‘Wat een dag’ dit najaar alsnog onverwacht een comeback maakt, zullen de eerste tien minuten van ‘Teenage Bounty Hunters’ de vreemdste brok televisie zijn die ik in de tweede helft van 2020 heb gezien.

In die openingsscènes zitten Sterling en Blair, de tweelingzusjes die het hart vormen van deze nieuwe komische actiereeks op Netflix, elk in de auto met hun vriendje, geparkeerd op enkele meters van elkaar. Eerst overhaalt Sterling haar ultragelovige geliefde, met een citaat uit de Bijbel, om voor de eerste keer van bil te gaan, daarna is te zien hoe Blair haar partner manueel tot een climax brengt. Als ze even later naar huis rijden, botsen ze tegen een auto aan die over een kruispunt racet, met achter het stuur een misdadiger die op de vlucht is voor een premiejager. De crimineel denkt verkeerdelijk dat de twee blonde, onschuldige meisjes hem hebben geramd zodat ze hem konden inrekenen, en ook Bowser, de échte premiejager die komt aangereden, gaat ervan uit dat het duo als een tienerversie van Thelma en Louise de kaas van tussen zijn brood wil stelen.

Aangezien ze geld nodig hebben om de schade aan de auto - eigendom van hun vader - te herstellen, gaan Sterling en Blair mee in het misverstand en zo begint hun carrière als ‘bounty hunters’, waarbij ze als een soort premiejagers-in-opleiding op pad gaan met Bowser. De tiendelige reeks die volgt is enerzijds een tienerdrama over hoe de meisjes hun ontluikende liefdes- en seksleven proberen te rijmen met de verwachtingen van hun ouders en de erg conservatieve en religieuze praatgroep op school waar ze deel van uitmaken, en anderzijds een komische thriller waarin de twee samen met Bowser jacht maken op een hele stoet criminelen, de een nog kleurrijker dan de ander. Dat lijkt een combinatie die even goed bij elkaar past als Marc Van Ranst bij de voorzitster van de vereniging voor anti-vaxxers nadat Rik Torfs beiden heeft proberen te koppelen, maar bizar genoeg komt ‘Teenage Bounty Hunters’ er meestal mee weg.

Dat Bowser een stuk wereldwijzer is dan de immer enthousiaste Sterling en Blair zorgt voor erg grappige momenten: wanneer hij cynisch informeert of ze ooit al iemand ondervraagd hebben moet hij bijvoorbeeld zuchtend hun verhaal aanhoren over hoe ze een vriendin hebben laten bekennen dat ze met twee jongens tegelijk iets had. Maar de mentor en zijn leerlingen hebben ook een andere huidskleur, wat niet onbelangrijk is in Georgia, de ultraconservatieve staat waar ‘Teenage Bounty Hunters’ zich afspeelt. Bowser neemt Sterling en Blair op sleeptouw omdat hij weet dat twee witte meisjes van gegoede afkomst op plekken kunnen komen waar hij nooit wordt binnengelaten, en daardoor beseft het duo gaandeweg ook hoe bevoorrecht hun milieu is. Dat komt nergens beter tot uiting dan in de aflevering waarin de drie op zoek moeten naar iemand die in hoofdstad Atlanta standbeelden van slavenhouders en foute generaals uit de burgeroorlog vernielt. ‘We moeten gewoon bedenken wat het volgende doelwit is’, oppert Sterling. ‘Ik bedoel: hoeveel van die standbeelden kunnen er zijn in Atlanta?' ‘174', is het droge antwoord van Bowser.

Een serie over twee minderjarige premiejagers die niet alleen amusant en grappig is maar ook op een intelligente manier commentaar geeft op de Black Lives Matter-problematiek: ‘Teenage Bounty Hunters’ is, samen met de eerste plaats voor Beerschot in de Jupiler Pro League, de grootste verrassing van de afgelopen weken.