Terminator Genisys

Over en uit.

Arnold Schwarzenegger is heerlijk op dreef in de nieuwe ‘Terminator’-film, maar de plot waarin de scenaristen hem laten ronddraven is zo absurd dat zelfs onze T-800-huisrobot – die voor één keer mee naar de bioscoop mocht – ontgoocheld was tot op het bot van zijn endoskelet. ‘Terminator Genisys’ begint als een back to basics-remake van de originele ‘Terminator’ van James Cameron: een cyborg wordt naar 1984 gebliksemd teneinde de toekomstige moeder van rebellenleider John Connor te doden, waarna diezelfde Connor zijn rechterhand Kyle Reese door het tijdportaal jaagt met de opdracht om Sarah in leven te houden. De bliksemschichten die de aankomst van de tijdreizigers aankondigen, de clash tussen de blote Terminator en de punks in de schaduw van het Griffith-observatorium in Los Angeles, de harde landing van Reese in de steeg: sommige scènes zijn letterlijk gekopieerd uit de eerste film.

‘Terminator Genisys’ begint – spoiler op komst! – pas af te wijken van het origineel wanneer Schwarzenegger een duel begint uit te vechten met... zijn digitaal verjongde zelf! Die geinige knokscène vormt evenwel een jammerlijk keerpunt: vanaf dat moment beginnen scenaristen Laeta Kalogridis en Patrick Lussier immers uit te pakken met een reeks plotwendingen die de geloofwaardigheid van het verhaal als een bijtend zuur aanvreten. Ineens duiken er allerlei personages uit de vorige afleveringen op (daar! Een Aziatische versie van de vloeibare T-1000-shapeshifter uit ‘Terminator 2’!); verschillende tijdvlakken beginnen als glibberige kwantumvelden door elkaar te schuiven; vertrouwde figuren blijken niet te zijn wie ze waren.

Het probleem is dat het spel met die parallelle realiteiten, dat ook door J.J. Abrams werd gespeeld in de ‘Star Trek’-reboot, zo vergezocht overkomt dat je begint te vermoeden dat de twee scenaristen tijdens hun zoektocht naar een frisse invalshoek wel héél wanhopig moeten zijn geweest. Wanneer ineens (naam van het personage wegens spoilergevaar geschrapt) zijn intrede maakt (‘Hallo!’), begint ‘Terminator Genisys’ zelfs op een deurenkomedie à la ‘Boeing Boeing’ te lijken; en dat Sarah (Emilia Clarke slaagt er niet helemaal in om Linda Hamilton te doen vergeten) haar stalen beschermengel nu ineens ‘pops’ noemt, kan er bij ons, fans van het eerste uur, gewoonweg niet in.

Je zou kunnen stellen dat ‘Terminator Genisys’ ten prooi is gevallen aan wat algemeen bekendstaat als het jumping the shark-verschijnsel: de plotwendingen die eigenlijk zijn bedoeld om de franchise nieuw leven in te blazen, zijn zodanig over de top dat ze de reeks net in het belachelijke trekken. Wat ons bij de volgende ultrapijnlijke vraag brengt: hoe heeft Arnie, onze favoriete actieheld, dit monstertje kunnen laten passeren? Voelt hij zich op z’n 67ste nog wel betrokken bij de franchise?

Van één ding zijn we zo zeker als een cyborg: de Schwarzenegger van tien jaar geleden zou nooit zijn zegen hebben gegeven aan dit scenario; zou de regie nooit hebben toevertrouwd aan een middelmatige cineast als Alan Taylor (‘Thor: The Dark World’); en zou de belangrijke rol van Kyle Reese nooit hebben geschonken aan die fletse Jai Courtney. Naar verluidt wordt er nu al gedacht aan alweer twee vervolgfilms, maar voor ons hoeft het niet meer. You are terminated.

Lees ook: 'De comeback van de Terminator' »

Bekijk de trailer: