‘The Best Of’ op VTM is als ‘Liefde voor muziek’, maar dan zonder alle overbodige tierlantijntjes’

Gedurende ‘The Best Of’ op VTM kreeg ik de indruk dat iemand ‘Liefde voor muziek’ van alle overbodige inkleding had ontdaan om enkel de muziek over te houden. Dat had die iemand al eerder moeten doen, want hoewel het concept achter ‘Liefde voor muziek’ mij op papier wel toestraalt, blijk ik bij de uitwerking altijd weer uitentreuren incompatibel met het nogal dik aangezette amicale sfeertje dat er in zwang is onder de deelnemers. Dat de showbizz in wezen best een gemoedelijke boel is, wil er maar niet in bij mij. Maar ik zou het over ‘The Best Of’ hebben, dat voor hetzelfde geld ‘Het beste van’ had geheten. Daarin is wekelijks een muzikant te gast die het eigen oeuvre omgebouwd ziet door een schare gastartiesten. Welke nummers, dat wordt bepaald door de zogeheten ‘Vox Box’, een in het straatbeeld neergepoot stemlokaal waarin toevallige passanten onbevoegd hun zegje mogen doen. Wat in ‘Het journaal’ kan, moet hier ook kunnen.

Die onbevoegden mochten in de eerste aflevering de liederen van De Kreuners naar goeddunken rangschikken. ‘De Kreuners is voor mij de max,’ zei één stemgerechtigde, waarop ik me voornam geen aandacht meer te vergooien aan de Vox Box, een vrijblijvend aspect van dit programma. An Lemmens onthaalde De Kreuners in de Brusselse AB. Dat ze niet op de hoogte waren van wie hun nummers zouden hertimmeren, was een meerwaarde. Minstens één van hen bleek al snel André Hazes Jr., toevallig veteraan van ‘Liefde voor muziek’ en dat slag Nederlander dat zich stilaan vaker beneden de eigen landsgrenzen bevindt dan nog onverdacht is. Als Nederlander heeft hij wellicht als geen ander het talent om te herkennen waar z’n haring het beste braadt, al eten ze die dan in Nederland vaak rauw. Ik dwaal weer af, maar het volstaat te zeggen dat Hazes’ versie van ‘Maak me wakker’ qua metrum ten voeten uit André Hazes was. Daar bestaat een publiek voor, zoveel is intussen geweten.

Guy Swinnen speelde vervolgens een Engelstalige adaptatie van ‘Layla’ en Equal Idiots ramde ‘Verliefd op Chris Lomme’ een eindje weg van het origineel, maar ik keek vooral uit naar wat Mauro Pawlowski zou doen als onnavolgbaar pleitbezorger van professioneel uit de band springen. Ten bewijze daarvan: hij is ook ooit uit de band dEUS gesprongen. Mauro bracht een snaarcentrische versie van ‘Zij heeft stijl’. ‘Heb je met je telefoon in je zak gespeeld?’ verbaasde Hazes zich achteraf in de backstage. Jazeker, zei Mauro, die toonde op het podium een oproep gemist te hebben van ene Michiel. Daarna stak hij ook nog een op vrije associatie steunend exposé af over het nut van gecamoufleerde gitaardwergen. ‘Het is showbizz, je mag er plezier aan beleven’, klonk zijn repliek op de verwarde blikken die hij oogstte. Mauro botste aangenaam met de rest, en zijn optreden in ‘The Best Of’ nam me dan ook behoorlijk in voor dit programma. Ik maak me sterk dat hij voor het meerdaagse bivak ‘Liefde voor muziek’ wél feestelijk bedankt zou hebben.

An Lemmens deed tot slot nog even alsof de spanning erin zat, maar alleen een totale leek had niet geraden dat ‘Ik wil je’ uit de Vox Box zou komen als favoriet. Bart Peeters, die dan weer bewees de échte Bart Peeters te zijn door Lier ‘het New York van de Kempen’ te noemen, voorzag het nummer van een folkbewerking met overeenstemmend gevedel. Ook daar is een publiek voor. Fijn is dat de muziek me niet altijd hoefde te bekoren om toch iets te hebben aan ‘The Best Of’.