‘The Glorias’: Wow! Schwing! Hot!

Van Julie Taymor, met Julianne Moore, Alicia Vikander, Ryan Kiera Armstrong en Lulu Wilson

Julianne Moore die in de beginscène in een spectaculaire outfit – gitzwarte broek, ravenzwarte trui, platinazwarte laarzen, metalen ceintuur met adembenemende gespen, coolste zonnebril ooit – uit de Greyhoundbus stapt: wow! Schwing! Hot! In de bikerbar waar ze naar binnen stapt, krijgt ze als in een western dreigende blikken te verduren, maar de sfeer ontspant zich wanneer twee motorrijders haar herkennen (‘U bent het! Gloria Steinem!’) en enthousiast vertellen wat ze voor hen heeft betekend: ‘Vroeger zat ik achterop bij mijn man op de Harley, maar na het lezen van uw werk besloot ik zelf te leren rijden!’ En dat prachtige zinnetje zegt meteen álles over de duizelingwekkende impact die Steinem (86 vandaag!) de voorbije decennia in de VS had op de vrouwelijke ziel. Voor ze in de roerige sixties uitgroeide tot feministisch icoon, had Gloria enkele nare ervaringen in de journalistiek. Zoals zoveel vrouwen kreeg ze op de werkvloer te maken met een onophoudelijk spervuur van schuine blikken en seksuele toespelingen die, zo maakt deze film eens en voor altijd duidelijk, in de meeste gevallen meer het resultaat zijn van verwaande mannelijke opdringerigheid dan van puberale knulligheid. Waarschuwing: wie een conventionele biopic verwacht, zal wellicht ontgoocheld zijn in de aparte benadering van regisseuse Julie Taymor, wier vorige films ‘Titus’ en ‘Frida’ ook al van een frisse eigenzinnigheid getuigden. De meest gedurfde ingreep is dat ze Gloria laat vertolken door vier verschillende actrices (Moore, de piepjonge Ryan Kiera Armstrong, Lulu Wilson en de uitmuntende Alicia Vikander), die in sommige scènes zelfs gesprekken met elkaar aangaan. ’t Voelt soms alsof we ondergedompeld zitten in een dromerige bewustzijnsstroom, waarbij Gloria terugblikt op haar leven en nu en dan glimpen opvangt van het meisje dat ze vroeger was. Die freewheelende structuur zal bij sommige kijkers wrevel oproepen, maar wij konden Taymors speelse pogingen om door de grenzen van het genre heen te breken wel waarderen – in één van de meest irreële scènes komt zelfs Fred Astaire al tapdansend hallo zeggen! Overigens kwamen wij pas laat in de film tot het besef dat die openingsscène – Moore die in het zwart van de bus stapt – bedoeld was als een soort test voor de mannelijke blik. Wanneer Gloria in krék dezelfde outfit te gast is in een talkshow, stelt de presentator haar een typisch mannelijke vraag: ‘Is het niet tegenstrijdig om als vrouw te protesteren dat je niet als seksobject behandeld wilt worden, en je tegelijk zo sexy te kleden? Sorry hoor, maar ik vind jou een oogverblindend seksobject!’ Waarop de presentator haar grijnzend als een geile hyena aangaapt. De zichtbaar gekwetste Gloria doet er het zwijgen toe, maar de witgloeiende vuurpijlen die haar ogen afschieten, deden ons in één klap beseffen dat onze ‘Wow! Schwing! Hot!’-oprisping van daarstraks redelijk misplaatst was. Excuus, Gloria. De barbaarse mannelijke horde komt van ver, en we hebben nog een lange weg te gaan. Maar om Jules uit ‘Pulp Fiction’ maar eens te citeren: ‘I’m trying, Ringo, I’m trying real hard.’

Beschikbaar via iTunes, Apple TV, Google Play en Proximus Pickx.