‘The Masked Singer’ op VTM zou ‘eenvoudig maar briljant’ zijn. Eenvoudig is het wel

De gemaskerde formateur, zou dat geen leuk concept zijn? Een politicus in een waanzinnig pak en met een masker op het hoofd onderhandelt tot er een akkoord is waarin alle punten en komma’s juist staan, en daarna pas, tijdens een mooie show, wordt zijn of haar identiteit onthuld en komen collega-politici, de pers en het publiek te weten wie er premier wordt. Het zou in ieder geval beter entertainment opleveren dan wat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt.

In afwachting van de uitvoering van dat mooie idee kunnen we op VTM al kijken naar een variant: ‘The Masked Singer’, een nieuwe talentenjacht die bedacht werd in Zuid-Korea, zich de afgelopen jaren razendsnel heeft verspreid over meer dan vijftig landen en nu ook in Vlaanderen voet aan grond krijgt. Het format is wat men in tv-kringen omschrijft als ‘eenvoudig maar briljant’, maar toch vooral eenvoudig: acht bekende mensen trekken een kostuum aan en zetten een masker op, laten zich Aap, Duiker, Wolf of Monster noemen en gaan daarna een liedje zingen. Op het einde van elke aflevering valt de deelnemer die de minst goede beurt heeft gemaakt af en moet hij of zij de vermomming uitspelen, de rest mag in alle anonimiteit door naar de volgende ronde.

Presentator van dienst is Niels Destadsbader, wat als voordeel heeft dat hij tenminste niet onder een van de maskers kan zitten, en hij laat zich bijstaan door een jury van speurders: Karen Damen, Julie Van den Steen en Jens Dendoncker, die wel vaker in dit soort programma’s opduikt sinds hij in ‘Belgium’s Got Talent’ even moest inspringen voor een aan zijn rug geblesseerde Niels Destadsbader. Het is een klein wereldje, dat van de talentenjachten op tv, en dat bleek opnieuw toen de vierde, elke week wisselende speurder vanuit de coulissen kwam gestapt: Sean Dhondt, coach in het zopas afgelopen ‘The Voice Kids’ en tevens een man die onlangs heeft bewezen niet echt geweldig te zijn in het ontmaskeren van mensen die zich anders voordoen dan wie ze zijn.

Desondanks wierpen hij en de andere juryleden zich vol enthousiasme op hun taak: zodra de eerste kleurrijke figuren in filmpjes enkele tips over hun identiteit dropten en daarna het podium beklommen voor een kort liedje, vuurden de vier speurders de namen van mogelijke zangers en zangeressen af. De Aap kon Slongs Dievanongs zijn, in de Duiker meende Sean Stan Van Samang te zien - misschien had hij de kousen herkend, wie weet - en toen de Koningin aan de beurt was en een licht Frans accent bleek te hebben, wierp Karen zelfs Angèle op, die vast haar ambitie om de wereld te veroveren even op pauze zou willen zetten om onherkenbaar in een tv-studio te passeren. Niels, die ook van toeten noch blazen wist, suggereerde dan weer dat de ranke Libelle Lauren Versnick zou kunnen zijn, de vriendin van Jens. Je zag hoe Jens zich alle gesprekken met en afspraken buitenshuis van zijn geliefde in de afgelopen weken voor de geest haalde, in de hoop te ontdekken of Lauren hem één- of duizendmaal belogen had.

Ook kijkers thuis konden, via de app, doorgeven wie hun verdachten waren en na elk optreden kregen we een top drie te zien van de meest genoemde namen. Lijstjes die - ook het showbizzwereldje in Vlaanderen is klein - toch vooral bevolkt werden door mensen als Nathalie Meskens, Ruth Beeckmans, Lize Feryn of Ian Thomas. Ik geef echter grif toe dat ook ik in het begin enige nieuwsgierigheid voelde en me het hoofd brak over wie de Aap was die zo vrolijk in het rond danste op ‘Old town road’, of de Duiker die ook op het droge bewoog alsof hij onder water zat. Maar gaandeweg, zo na een optreden of drie, kon het raadsel wie er onder de maskers zat me steeds minder interesseren, en zag ik er steeds meer tegenop om acht weken te moeten wachten tot ieders geheime identiteit onthuld is. Ik zal het ook wel ergens kunnen lezen, vermoed ik.

Op het einde beslisten jury en publiek dat Monster en zijn versie van ‘Leef’ van André Hazes het minst hadden kunnen overtuigen. Van onder het pluchen hoofd kwam een van trots en zweet glimmende Bart Tommelein tevoorschijn: Open-VLD-politicus, burgemeester van Oostende en blijkbaar ook een niet onaardig zanger. We hadden het kunnen raden, aldus Tommelein, want in zijn filmpje had hij gezegd dat privacy voor hem heel belangrijk is en voor hij naar de koningin der badsteden verkaste, was hij staatssecretaris voor privacy geweest. Die zat, maar aan de andere kant had ik niet verwacht dat ‘The Masked Singer’ een programma zou zijn dat ik moest bekijken met een lijst van ex-ministers en staatssecretarissen op schoot. Ten onrechte natuurlijk: tenslotte is het ook alweer zes jaar sinds Bart De Wever verkleed als panda het podium van de Vlaamse Televisiesterren beklom, en er meteen weer afdonderde, en zelfs dertien jaar sinds Yves Leterme en Johan Vande Lanotte met een piratenbaard bij Debby en Nancy aanschoven.

Als afsluiter van de eerste ‘The Masked Singer’ mocht Tommelein, nu helemaal herkenbaar, zijn lied nog eens zingen, voor een lege zaal ditmaal, aangezien het publiek om lekken te vermijden voor de onthulling naar huis wordt gestuurd. ‘Leef, alsof het je laatste dag is.’ Vanuit zijn huiskamer keek Wouter Beke goedkeurend toe.