‘The Stranger’ op Netflix is de Geert Noels onder de misdaaddrama’s

Ooit heb ik aan iemand die me op straat aansprak geld gegeven om de trein terug naar een ver thuisland te nemen, centen die ik ondanks stellige beloftes en uitgewisselde gsm-nummers uiteraard nooit meer heb teruggezien. Pijnlijk, maar niets vergeleken met wat Adam Price overkomt in ‘The Stranger’, een achtdelige misdaadreeks naar het boek van Harlan Coben.

In de kantine van de voetbalclub van zijn zonen krijgt Price aan de toog plotseling het gezelschap van een onbekende jongedame met baseballpet, die hem, nog voor hij zijn beste openingszin heeft kunnen bovenhalen, een verontrustende boodschap meegeeft: Adams vrouw Corinne, die onlangs een miskraam heeft gehad, zou haar hele zwangerschap in scène hebben gezet, met behulp van enkele attributen die ze online heeft aangeschaft.

Na wat speurwerk op de computer thuis vindt Adam een aankoopbewijs van Novelty Funs – de webshop voor al uw namaakbuikjes en fake echo’s! - en als hij zijn vrouw met die ontdekking confronteert, geeft ze toe dat ze nooit in verwachting was. Maar, zo zegt ze, ‘er zit meer achter dan je denkt’. Wat precies komt Adam niet te weten: enkele uren later daagt Corinne niet op voor een schoolfeest, en ook in de dagen die volgen ontbreekt van haar elk spoor. Adam, die bizar genoeg nooit zelf verdacht wordt ook al vertelt hij tegen iedereen dat zijn vrouw na een ruzie is verdwenen, gaat op zoek naar de dame met de baseballpet, in de hoop dat zij meer licht kan werpen op de situatie.

Het uitgangspunt intrigeert, maar na een veelbelovend begin zakt ‘The Stranger’ – we noemen de serie sinds kort ‘de Geert Noels onder de misdaaddrama’s’ – snel weg in een moeras van vergezochte complotten. Adam is namelijk niet de enige wiens leven overhoop wordt gehaald door de vreemdeling: samen met een compagnon, die graag in iedereens onlineleven graaft, spit ze ook de duistere geheimen van anderen naar boven. Wat precies haar bedoeling is, wordt nooit echt duidelijk: de ene keer – zoals bij Adam – lijkt ze gedreven door de drang om diegenen die bedrogen worden de waarheid te vertellen, de andere keer probeert ze gewoon mensen die hun naasten beliegen te chanteren, en wil ze in ruil voor een fikse som de vuile was net niét naar buiten brengen.

Dat is typerend voor de hele reeks, waarin de logica nooit in de weg staat van een sappige plotwending en de schrijvers liever een nieuw mysterie lanceren dan de rest goed uit te werken. Scheve schaatsen, verduistering van geld, prostitutie via het internet, kindermishandeling, corruptie, zowat alles wat een mens verkeerd kan doen en verborgen wil houden, passeert de revue. Er is ook iets met een dancerave op het platteland, een jongen die naakt en halfdood in het bos wordt gevonden en een onthoofde alpaca, maar dat is een verhaallijn waarvan ik tegen het einde nog altijd niet helemaal snapte wat ze met de rest te maken had, ook al neemt ze ruwweg een vierde van de hele serie in.

Na acht afleveringen proberen de scenaristen van ‘The Stranger’ - het soort reeks waarin niet één maar viér op het eerste gezicht brave burgers zonder verpinken iemand vermoorden - de puzzelstukjes te doen passen, al lijkt het eerder alsof ze gewoon alles bij elkaar vegen en hopen dat de gaten niet te hard opvallen. Ze laten de deur ook op een, weliswaar klein, kiertje voor een vervolg, maar de kans dat ik daarvoor warm zal lopen is ongeveer even groot als de kans dat er binnen afzienbare tijd alsnog een envelop met geld in mijn brievenbus ploft.