‘The Voice Kids’ op vtm: ‘Shinen en glimmen tot het knetterde’

Al sinds mensenheugenis leveren zingende kinderen uitstekende kijkcijfers op. Al even lang zijn wij daar matig enthousiast over, ongeveer van toen wij op zondagnamiddag in familiale kring ongevraagd blootgesteld werden aan ‘L’école des fans’ met Jacques Martin. In dat programma zongen kinderen een lied van hun favoriete artiest, waarna ze elkaar punten mochten geven. Ondertussen glommen hun ouders zo van trots dat de makers geen moeite hoefden te doen om studiolampen te installeren.

De decorbouwers van ‘The Voice Kids’ hebben niet op een lampje gekeken, maar dat belette ouders niet om alsnog naast het podium te staan glimmen dat het knetterde. Zoals het in een familieshow hoort, deden coaches Sean Dhondt, Laura Tesoro, Gers Pardoel en de dames van K3 daar nog een flinke schep bovenop. Wij maakten dankbaar gebruik van het eerste reclameblok om onze zonnebril op te diepen.

De als vanouds immer shinende presentatrice An Lemmens liet weten dat zich dit jaar ruim 2.000 kinderen hadden ingeschreven voor het programma. De overgrote meerderheid mocht al lang voor er een tv-studio in zicht was zijn dromen van rijkdom en succes weer opbergen.

Zij lieten ongetwijfeld een spoor achter van bittere tranen en doffe ellende, maar dat kregen we niet te zien. Zij die de eerste blinde audities wel haalden, zongen de longen uit hun tengere lijfjes, in de hoop een stek te veroveren in het team van hun favoriete coach.

Dat een paar van die eerste elf deelnemertjes over een flink stel longen en strakke stembanden beschikken viel geenszins te ontkennen. Of ze daarom ook de superlatieven die de coaches af en toe bovenhaalden echt verdienden, valt nog te bezien. Al betwijfelen we dat we voor de volgende afleveringen nog voor het scherm zullen gaan zitten. Als één van die kinderen ooit echt potten breekt, zien we hem of haar wel verschijnen op een uitreiking van MIA’s, om opnieuw een volstrekt overbodige trofee af te halen.