Tijdens zijn bergwandeling maakte de mol het zo bont dat de geit al snel de enige bleek die echt te vertrouwen was

Eén aflevering hadden we nog om onze verdenkingen bij te scherpen, en dan was het zover: de tiende - nu ja, elfde - ontmaskering van de mol. Wat volgde: een louche bergwandeling, een hond die ei zo na gemolken werd, een drieste poging tot rechtopstaand slapen waar Yens uitzonderlijk eens niét bij betrokken was, en de bekendmaking dat de mol deze keer voor een live publiek ontmaskerd zou worden. Wie mag zich straks opmaken voor een bierdouche, en wie voor de champagne? Nog één keer onze verdachten oplijsten, en dan moeten we elke zondag noodgedwongen weer in ‘De zevende dag’ op zoek naar de saboteur: minder leuk, veel meer verdachten.

Sven

Men moet oppassen met definitieve uitspraken als het over ‘De mol’ gaat, maar toch dit: als Sven de judas was, dan moeten de makers volgend seizoen toch beter articuleren als ze de mol z’n instructies influisteren. Het welslagen van de proef met het overhellende bed - slapengaan op z’n Jägermeisters - was volledig Svens verdienste: noch ‘Rad van fortuin’-ongein, noch uitgelokte evenwichtsstoornissen konden hem van zijn stuk brengen. Bij de blinddoekproef (‘Blind beschoten’: programmamakers, maak er werk van) vond hij twee knoppen van de dan nog resterende drie: één te weinig, maar tegelijk was Sven wel de enige die daar een excuus voor had. Aan het andere eind van de opdracht voorzag Sven de andere kandidaten ook nog van rugdekking door zich beangstigend doeltreffend te tonen met een bijl. Wel dit nog: Sven liet doorschemeren dat hij bij de eliminatie voluit zou inzetten op Emanuelle, die op haar beurt Sven dan weer volkomen onverdacht achtte. Het resultaat is bekend: Emanuelle ging naar huis, en Sven bleef zitten. Zou het? Nee toch?!

Uma

Geen idee wie het minst betrouwbaar overkwam tijdens de bergwandeling, Uma of Yens, maar ervan uitgaan dat de mol die dag z’n wandelschoenen had moeten aantrekken, was na hun gezamenlijke wanvertoning zo aannemelijk geworden dat je het eigenlijk nauwelijks nog over speculatie kon hebben. Toegegeven: Yens oogde bijzonder vastberaden om op élke vraag een fout antwoord te geven - had je ‘m om z’n naam gevraagd, hij had ‘Gilles de Coster’ geantwoord - maar Uma leek op haar beurt ook niet bijster bereid om hem tegen te spreken. Pas toen Yens elke geloofwaardigheid het raam uitmikte door een twééde keer de verkeerde melkkan mee te willen nemen, greep ze in. Ook was Uma de enige kandidaat die tijdens de opdracht met de blinddoek een kogel in de rug kreeg voor spieken. Daardoor vervielen de door haar gevonden knoppen. Stellen dat Uma een grote verantwoordelijkheid droeg bij het mislukken van die proef, is dus allesbehalve overdreven. Wat was het eigenlijk dat aan het einde doorblonk in die parelende tranen van Uma? Schuld of schaamte?

Yens

Waar te beginnen? Tijdens zijn bergwandeling met Uma maakten de twee het zo bont dat de geit al snel de enige bleek die echt te vertrouwen was - en enkel een gek vertrouwt boerderijdieren helemààl. Zodra het kunstje met de herdersstaf aangeleerd moest worden, bleek Yens over twee linkerhanden te beschikken, en bij elke vraag zorgde hij voor verwarring. Had Yens in Svens plaats ‘Rad van fortuin’ moeten spelen, hij had ogenblikkelijk ‘Osebolle O!’ geroepen, alvorens uit eigen beweging van het bed gesprongen te zijn. Nee, Yens maakte geen al te beste beurt, en dan moest hij daarna ook nog zònder blinddoek voorbij de beruchte knop aan de trap lopen ook. Dat laatste gaf hij ruiterlijk toe, maar toen was de schade natuurlijk al geleden. Dé vraag: probeerde Yens de mol te testen, of is hij ‘m gewoon zelf? Hoeveel nonchalance zit er echt in Yens, en hoeveel is louter list?

Jens

Ja, Jens is er al lang uit. Maar geef toe. Zou gewéldig zijn.