FILM★★★☆☆
‘Touching Infinity’: meekijken op de grens van het leven
Van Griet Teck, met Fernand, Delphine en Rebecca
Kunnen documentaires zó aangrijpend zijn dat ze bijna ondraaglijk worden? Griet Teck richtte haar camera op drie mensen, de terminaal zieke Rebecca en de hoogbejaarden Fernand en Delphine, die zich opmaken om de grote reis te aanvaarden. Op de werkwijze van de documentairemaakster valt niets aan te merken: Teck ging ongetwijfeld te werk met de toestemming van alle betrokkenen, slaat precies de juiste discrete toon aan, en kan allerminst van voyeurisme worden beschuldigd. En ja, uiteraard moeten we af van het taboe dat nog steeds als een zwarte sluier rond de dood hangt. Het punt is dat Teck bij momenten zó ver meegaat in hun laatste ogenblikken, haar camera in sommige intieme situaties zó lang laat draaien, dat we er een tikje ongemakkelijk bij werden en we - maar dat ligt geheel aan ons - de neiging voelden om te zeggen: knip die camera nu maar uit.
