Tragische exit voor Anke: ‘Mijn mama is écht geen voorstander van tattoos’

Net nu we dachten dat ‘De Mol’ met een gezapig gangetje tot het einde van een uiterst bewogen jubileumseizoen zou bollen, werden we wederom met een verrassend vertrek om de oren geslagen. In een aflevering waar een bom of acht ontplofte en een banaan of vijf werd vereeuwigd, verliet Anke ons met een hangend pootje, het ander zat stevig ingegipst.

ANKE «Ik had zo graag nog verder willen spelen. In het ziekenhuis hoopte ik er met een gips en wat pijnstillers vanaf te komen, maar de pijn maakte het meteen heel duidelijk dat dat absoluut geen optie was.»

HUMO Het zag er ook een nare sprong uit.

ANKE «Ik voelde meteen een hele intense pijn in mijn elleboog en kon mijn arm niet meer bewegen. Ik riep naar Gilles en Sven die bovenaan stonden dat er iets grondig mis was met mijn arm, kort daarna ben ik flauwgevallen. Mijn pijngrens is best wel hoog, maar dit had ik nog nooit meegemaakt.

»Mijn arm is zelfs nog steeds niet volledig genezen. Ik maak blijkbaar veel littekenweefsel aan en daardoor verloopt mijn herstel extra langzaam en moeilijk. Mijn man had er bij mijn thuiskomst precies een derde kind bij. Hij moest me helpen wassen, mijn haren in een staart doen en mijn veters knopen. Ik ben van nature erg ongeduldig en het is dus heel moeilijk voor me dat het niet zo vlot gaat als ik zou willen.»

HUMO Opnieuw een vertrek zonder eliminatie, dat moet tegensteken.

ANKE «Absoluut. Zeker omdat ik voor de eerste keer ook écht met een gerust gevoel naar de nakende eliminatie toeleefde. Ik was honderd procent zeker van mijn mol, en dat ben ik nog steeds (lacht).»

HUMO heb je, achteraf gezien, spijt van je deelname?

ANKE «Uiteraard vraag ik me soms af – met deze afloop in gedachten – of ik dit opnieuw zou doen. Maar je zo’n vragen stellen heeft natuurlijk geen zin. Ik ben iemand die graag ‘ja’ zegt op dingen en dus had ik me voorgenomen om alles wat op mijn pad zou komen volop te beleven. De laatste jaren ben ik vooral mama, vrouw, collega, dochter, zus of buurvrouw geweest. Ik vond het heerlijk om mijn gsm af te geven en drie weken lang enkel mezelf te zijn. Dat voelde alsof het heel erg lang geleden was. Natuurlijk miste ik mijn kinderen en man, maar het is zo een rollercoaster dat je niet zoveel tijd hebt om daar bij stil te staan.

»Het was een waanzinnig avontuur en ik kan iedereen het alleen maar aanraden en toewensen. Maar cliffdiven, daar ga ik me niet meteen meer aan wagen.»

HUMO Naast een gebroken arm, kwam je ook thuis met een tattoo, van een banaan dan nog.

ANKE (lacht) «Mijn kindjes waren super enthousiast: ‘aaaaaaaauwww een banaan, en die is súper blij!’. Mijn man vroeg zich eerder af wat ze daar allemaal met mij hadden uitgestoken. Je moet weten dat ik ook al een blauw oog, knieën vol blauwe plekken en nog wat pijntjes hier en daar had bij mijn thuiskomst (lacht).

»Hij heeft zelf geen tattoos, maar vindt vooral dat ik zelf moet doen wat ik wil. Zélfs als het dan een banaan is. Verder heb ik hem nog voor iedereen geheim kunnen houden, tot nu dus. Mijn mama is echt geen voorstander van tattoos, dus bij deze: ‘sorry mama!’ (lacht).»

HUMO Daar wel al spijt van?

ANKE «Nee hoor. Het is een ludieke herinnering aan een niet te evenaren avontuur. Ik vond het ook top dat we dat állemaal hebben gedaan. De andere zes kandidaten weten wat hen te wachten staat tegen de finale. Stel me niet teleur, jongens. Ik wil elf banaantjes zien!»

HUMO Wat een bewogen seizoen. Hoe voelde jij je bij Philippes exit?

ANKE «Ik had het wel even moeilijk in het begin. Door de ‘groep tegen de mol’-instelling voelde ik me in eerste instantie zelfs schuldig: ‘Zorgde wij ervoor dat Philippe het zo moeilijk had gekregen?’ Maar toen kregen we hem te zien en op dat moment deed het spel er bij niemand toe. Niet bij de kandidaten, niet bij de crew. Philippe was een vriend geworden, we wilden allemaal weten hoe het met hem ging.

»Die menselijkheid is absoluut niet gespeeld of in scène gezet, door niemand! Het is geen publiciteitsstunt of jubileum-idee. Ik werd er nadien zelfs lastig van als ik er complottheorieën over las.»

HUMO Was je teleurgesteld dat je na zijn vertrek niet werd gekozen als zijn vervanger?

ANKE «Eigenlijk niet. Ik twijfelde ook echt op het moment dat Gilles vroeg of ik mol wou zijn voor de tweede helft van het seizoen. Ik denk ook dat ik een betere kandidaat was dan mol. Echt respect voor Philippe en de tweede mol, dat is geen evidente opdracht. En gelukkig maar dat ik de tweede mol niet was, of het seizoen lag pas echt op zijn gat (lacht)!»

GILLES DE COSTER (Valt bij) «Exact! Na een seizoen als dit: als Anke de mol was geweest, dan hadden we de camera’s uitgezet en naar huis vertrokken.»

HUMO Oef!