Tussen alle voorspelbare grappen door heeft ‘De slimste mens ter wereld’ ons ook oprecht doen gniffelen

Er zijn in de herfst van dit dekselse jaar waarin alles op zijn kop is gezet niet veel zekerheden meer over: Anderlecht krasselt op en naast het veld, de mandatarissen van Vlaams Belang sturen ranzige tweets de wereld in en in ‘De slimste mens ter wereld’ wordt er gelachen met Erik Van Looy.

Het nieuwe, achttiende seizoen van de quiz was nog maar enkele minuten ver toen Jeroom, immer bereid om met uitgestreken gezicht de presentator te kakken te zetten, zich excuseerde bij Van Looy: hij had hem, zo stelde hij met spijt vast, afgelopen zomer vanwege de pandemie niet kunnen bezoeken in het zorgcentrum, een plek waar er – aldus collega-jurylid James Cooke – afgaand op het uiterlijk van de arme man niet echt van veel verzorging sprake was geweest. Het was het soort een-tweetje waar ‘De slimste mens’ ondertussen een patent op heeft, al toonde Cooke zich gelukkig wel een betere afwerker dan Yannick Carrasco onlangs op Wembley.

Ook op die andere fontein van inspiratie voor grappen – seks in al zijn gedaantes, maar vooral die van de meer gaye kant – hoefden we niet lang te wachten: na nog geen kwartier had Cooke, die onlangs zo geshockeerd was toen Bart De Wever bij zijn passage in ‘Gert Late Night’ abusievelijk dacht dat hij in ‘Spuiten en Slikken’ zat, al twee moppen over pijpen getapt. Jeroom deelde dan weer mee dat hij de hometrainer had overgekocht van de man die, gescheiden door een stuk plexiglas, naast hem zat: dat was hem ook erg goed meegevallen omdat hij nadien ‘enkel nog een zadel had moeten kopen’. Als we dankzij het getreuzel en geweifel van de regering binnenkort ook het familiefeest met kerstmis mogen schrappen, staat ‘De slimste mens’ alvast klaar om de rol van foute nonkel over te nemen.

Maar, zoals Alexander De Croo onlangs nog dacht net voor hij aan zijn eerste coronapersconferentie begon: ik mag zeker niet te streng overkomen. Het programma is dan wel lang niet zo hilarisch als presentator, publiek, juryleden en kandidaten laten uitschijnen, tussen alle voorbereide, voorspelbare of flauwe grappen door bevat een aflevering van ‘De slimste mens’ altijd wel een paar momenten waar je oprecht om moet gniffelen. De opener van het achttiende seizoen heeft mij toch zeker drie keer laten lachen – bijvoorbeeld toen Jeroom verklapte dat zijn sterrenbeeld ram is, ‘terwijl de meeste mannelijke BV’s rim zijn’ – en dat is op de kop af drie keer meer dan eender welke aflevering van ‘Veel tamtam’.

Bovendien zit de aantrekkingskracht van ‘De slimste mens’ niet alleen, of niet zozeer, in de humor maar in de kandidaten: de bekende Vlamingen die peentjes zitten te zweten bij elke lastige puzzel of de minder bekende Vlamingen die plotseling in de spotlights komen en zich bijzonder goed uit de slag weten te trekken. Met iemand als Marie Verhulst had ik – wegens noch het doelpubliek van Samson, noch dat van de vlogs van Viktor Verhulst – weinig, maar door haar oprechte zenuwachtigheid vond ik het uiteindelijk erg jammer dat ze er door een tactische fout uitging in de finale tegen Ella Leyers. De charmantste deelnemer was ook de winnaar: Senne Misplon, woordvoerder van Wel jong, niet hetero en enkele jaren geleden te zien in het Eén-programma ‘M/V/X’. Misplon is tevens transgender, wat volgens sommigen ter rechterzijde betekent dat hij net als Petra De Sutter de fundamenten van de westerse beschaving wil vernietigen. Ik zag het gevaar niet, en ik hoop van het miljoen Vlamingen dat gekeken heeft hetzelfde.

Natuurlijk valt er wel wat aan te merken op ‘De slimste mens ter wereld’, maar er wordt dezer dagen in open brieven, vrije tribunes en draadjes op sociale media al meer dan genoeg aangemerkt. Dit is een terugkeer waar ik in 2020 niet rouwig om ben, zeker nu de lockdown ook een comeback dreigt te maken.