Van de lamlendigste tot de beste: alle 29 Marvel-films gerangschikt

Vanavond is ‘Ant-Man and the Wasp’ te zien op VTM 2. Paul Rudd en vrienden eindigen net in de bovenste helft in onze ranglijst van alle 29 films uit het Marvel Cinematic Universe, en dat kan tellen. U weet waar ons te vinden vanavond.

29 THOR: THE DARK WORLD

Liever dan het te hebben over de doodsaaie plot, de bombastische ernst van de dialogen en het dolzinnige gekletter van de digitale effecten, bekijken wij het leven van de positieve kant: zoals een mens af en toe hartenpijn moet ervaren om intens geluk te kennen, zo moet men deze migraineverwekkende miskleun hebben gezien om van de rest van het Marvel Cinematic Universe (MCU) te kunnen genieten.

28 AVENGERS: AGE OF ULTRON

Deze chaotische, afstompende, naar de stroboscoopcinema van Michael Bay neigende, van alle plezier en charme gestripte sof toont aan dat zelfs de Avengers harder kunnen sucken dan Rode Nona van ‘t Schipperskwartier. En zoals wij honderd redenen kunnen verzinnen waarom Thanos de beste booswicht ooit is, zo kunnen we er duizend bedenken waarom Ultron, die op hol geslagen ijzerwinkel met het artificiële brein, de meest ongeïnspireerde tegenstander aller tijden is.

27 CAPTAIN AMERICA: CIVIL WAR

De Avengers die zich in een bittere strijd tegen elkaar keren: het had een geweldig aangrijpend drama van Shakesperiaans kaliber moeten opleveren. Maar de broers Russo slagen er niet in om het schisma tussen Iron Man en Captain America het nodige dramatische gewicht mee te geven en tot overmaat van ellende laten ze hun opmerkelijk lusteloos vertolkte film culmineren in één van de meest geesteloze actiescènes uit de franchise: de kloppartij op het tarmac van de Berlijnse luchthaven.

26 THOR

‘Dor’ was anders ook een treffende titel geweest voor deze even sullige als slaapverwekkende episode vol levenloze Noorse dondergoden, luidruchtige Destroyers, vervelende ijsreuzen, boosaardige ethervlekken en stuitend flauwe witzen. Klim aan boord van een Asgardiaans ruimteschip en schiet u zo snel mogelijk weg uit deze verpletterende leegte!

25 DOCTOR STRANGE

Wat door sommigen werd omschreven als een ‘psychedelische trip’, een ‘interessant experiment’ of een ‘onconventionele rariteit in het MCU’, had op ons het effect van een slechte lsd-ervaring. Merkwaardige vaststelling: de handenzwaaiende Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) is in de Avengers-films en in ‘Thor: Ragnarok’ beter op dreef dan in zijn eigen solofilm.

24 BLACK PANTHER

Een mijlpaal voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap, jazeker. Maar wie de moed had om voorbij het maatschappelijke en historische belang van de eerste zwarte superheldenfilm aller tijden te kijken, zag een middelmatige comicbookverfilming die werd gedragen door - en we zeggen het met alle respect voor de in hiernamaals vertoevende Chadwick Boseman - een superheld met nog minder uitstraling dan een tafelpoot.

23 ETERNALS

Het goede nieuws is dat de veranderende tijdsgeest voorgoed is doorgedrongen tot het Marvel Cinematic Universe: in het team van de Eternals vinden we zowat alle rassen en huidskleuren terug, de eerste dove superheldin maakt haar intrede, en er wordt zelfs een kus uitgewisseld tussen twee heren. Maar voor die ene grote stap vooruit zet ‘Eternals’ er jammer genoeg ook drie achteruit: de overdaad aan uitleggerige dialogen haalt de funfactor flink naar beneden, de actiescènes ogen teleurstellend routineus en de Eternals zélf zijn nogal kleurloos.

22 GUARDIANS OF THE GALAXY VOL. 2

Af en toe viel er nog te grinniken met die wasbeer en met die wandelende twijg, maar zelfs de fanatiekste fans van de Guardians dienden héél schoorvoetend toe te geven dat de sequel met al die flauwe grapjes en die routineuze CGI-climax eigenlijk niets meer was dan een ontgoochelende herhalingsoefening van de eerste film.

21 IRON MAN 2

Alles wat de eerste ‘Iron Man’ zo geweldig maakte – de charme, de fun, de humor - is in de sequel opgeslorpt door één of andere kosmische kubus. In plaats daarvan moeten we het stellen met een zichtbaar verveelde Downey Jr., een onbestaande plot, een sliert zinloze actietaferelen (dat gedoe op die renbaan!) en een volstrekt onmemorabele booswicht (Mickey Rourke) met een zweep die zelfs Anastasia Steele niet zou kunnen opwinden.

20 GUARDIANS OF THE GALAXY

Ja, we weten het: de Guardians worden door hun miljoenen aanhangers op handen gedragen. En ja, die openingsscène met dat dansje op ‘Come and Get Your Love’ van Redbone mocht er best wel wezen. Maar los van het feit dat ‘Vol 1’ steunt op een aaneenrijging van meestal erg flauwe grapjes, blijven wij er bij dat de coole soundtrack voor een soort EPO-effect zorgde: de geweldig goed gebruikte songs maakten de film beter dan dat hij eigenlijk is.

19 DOCTOR STRANGE IN THE MULTIVERSE OF MADNESS

Merkwaardig toch. Laat Doctor Strange - hij die door Tony Stark ooit werd bedacht met het koosnaampje ‘De ballonvouwer’ - deel uitmaken van een groter team, en je eindigt altijd met een absolute topper (‘Thor: Ragnarok’, ‘Avengers: Infinity War’, ‘Avengers: Endgame’, ‘Spider-Man: No Way Home’). Zijn solofilms daarentegen stellen teleur: ook in ‘Doctor Strange in the Multiverse of Madness’ is het weer ontgoochelend om te moeten zien hoe het nochtans intrigerende concept van het Multiverse voornamelijk dient om een horde digitale monsters op het doek los te laten. Gelukkig telt de geflipte reis die de goede dokter doorheen het Multiverse maakt ook vele pluspunten: regisseur Sam Raimi drijft op z’n eigen speelse manier het horrorgehalte flink op, het duel met de Scarlet Witch druipt van de aangrijpende tragiek, en Benedict Cumberbatch is als immer genietbaar als de ballonvouwer.

18 SHANG-CHI AND THE LEGEND OF THE TEN RINGS

Een Aziatische, in martial arts gespecialiseerde superheld die een affiche van ‘The Warriors’ van Walter Hill op z’n slaapkamer heeft hangen, een vader (de oneindig coole Tony Leung!) die zijn kracht ontleent aan tien ringen die eigenlijk armbanden zijn, een booswicht die een gloeiend hete machete uit zijn armstompje kan laten zakken: ‘Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings’ bevat nét genoeg leute, humor én schrille kung fu-kreetjes om bestempeld te kunnen worden als een leuk tussendoortje.

17 THE INCREDIBLE HULK

Ach, waar is de tijd dat de Hulk werd vertolkt door Edward Norton! Telkens de bicepsen van Bruce Banner uit zijn hemdje scheuren verliest de Hulk zich in ongeloofwaardige CGI, maar los daarvan is dit een behoorlijk doeltreffende film waarin de show wordt gestolen door een superheld die zijn woede onder controle tracht te houden met Boeddhistische oefeningen en door een rekbare broek. Jammer wel dat Mark Ruffalo nooit zijn solofilm heeft gekregen, want als er één acteur is die de dualiteit van de Hulk écht wist te vatten, dan wel hij.

16 SPIDER-MAN: HOMECOMING

De zoveelste reboot van de Spider-Man-franchise resulteerde in een fris, lichtvoetig en genietbaar filmpje waarin ook leuke rollen waren weggelegd voor Robert Downey Jr., Jon Favreau en Michael Keaton.

15 THOR: LOVE AND THUNDER

Thors vorige soloavontuur, ‘Thor: Ragnarok’, was één van de geinigste, origineelste en meest verfrissende films uit het hele Marvel Cinematic Universe, en in ‘Love and Thunder’ gaat regisseur Taika Waititi gewoon verder op zijn komische élan.

14 SPIDER-MAN: FAR FROME HOME

Precíes de juiste film die we vlak na al die loodzware gravitas van ‘Avengers: Endgame’ nodig hadden: tegelijk een melancholieke episode die nog eens terugkomt op het droeve heengaan van u-weet-wel-welke-superheld, én een van verfrissende fun uiteenspattend avontuur (de verschijning van Mysterio!) dat doet verlangen naar méér Marvel.

13 CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER

Tijdens de climax gaat de actie alweer hopeloos over de top, maar voor het zover is krijgt u een verassend rauwe episode te zien waarin de paranoïde Cap een eenzame strijd uitvecht tegen de organisatie die hem heeft verraden. Een episode die bulkt van de schitterende momenten, zoals het brutale messengevecht met de Winter Soldier en de in pure Michael Mann-stijl gefilmde aanslag op Nick Fury in hartje Washington.

12 ANT-MAN AND THE WASP

Net als de eerste ‘Ant-Man’ een sprankelende en heerlijk zelfrelativerende superheldenfilm met een onderhuids borrelende huiverfactor, want in de achtergrond is er altijd de dreiging dat Ant-Man zó klein zal worden dat hij zal verdwijnen in het niets. Van de post-credits-scene – met Michael Douglas en Michelle Pfeiffer die na de vingerknip van Thanos vervliegen in de wind waarna Ant-Man alleen achterblijft in de quantumwereld – krijgen wij nog steeds rillingen.

11 BLACK WIDOW

De actie knalt, de dialogen barsten uiteen van de knipoogjes naar het MCU, en het is lachen geblazen wanneer David Harbour zich in zijn Red Guardian-pakje wurmt. Heerlijk genrecliché: in plaats van onmiddellijk komaf te maken met de gevangen genomen heldin, begint de achter een console gezeten booswicht zijn duivelse complot uitgebreid uit de doeken te doen, wat de heldin de tijd geeft om een tegenzet te bedenken. Of hoe ‘Black Widow’ soms écht op een campy Bondfilm lijkt.

10 ANT-MAN

Niemand leek minder geschikt voor een superheldenrol dan Paul Rudd, de sidekick uit ‘This is 40’ en ‘Dinner for Schmucks’, maar het is dankzij hém dat ‘Ant-Man’ wist uit te groeien tot één van de charmantste films uit het MCU. Hoe fijn ook om die goeie ouwe Michael Douglas in het Marvel-universum te zien rondbanjeren!

9 CAPTAIN AMERICA: THE FIRST AVENGER

Hoe Steve Rogers (Chris Evans) het dankzij een wonderlijk serum van een graatmagere zwakkeling schopt tot een dubbelgespierde superheld die afrekent met de moffen: u ziet het in deze meer dan geslaagde origin story die haast uiteenspat van de heerlijk oubollige B-film-charme.

8 CAPTAIN MARVEL

Zodra we de fantastische Brie Larson door het dak van die nineties-videotheek zien vallen, gaat er een zalige buddymovie van start waarbij het volop genieten is van de vonkende wisselwerking tussen de digitaal verjongde Nick Fury en de intergalactische heldin Carol Danvers. En sorry hoor, Black Widow, maar Captain Marvel is dé moordgriet van het MCU!

7 IRON MAN 3

Misschien wel de meest onderschatte episode uit het MCU: een plot die uitblinkt in briljante eenvoud (met Iron Man die na de vernietiging van zijn hoofdkwartier met een defect pak in een desolaat stadje in de Midwest strandt), grandioze actiescènes, tot de verbeelding sprekende booswichten (Guy Pearce als Alldrich Killian!), en een hoofdacteur die opnieuw de topvorm te pakken heeft.

6 THE AVENGERS

Avengers, assemble! Fase 1 van het MCU werd in 2012 door regisseur en scenarist Joss Whedon afgesloten met een knetterende topper met een hoog adrenalinegehalte. En weet u: hoewel ‘Endgame’ en ‘Infinity War’ beslist op een hoger niveau staan, hebben wij een beetje heimwee naar de tijd dat het hoofdkwartier van de Avengers nog niet onder de voeten werd gelopen en dat het team slechts bestond uit zes of zeven kernleden. Onder wie Tony Stark en Bruce Banner, die – wanneer ze niet tegen de onnavolgbare Loki staan te vechten - mekaar voortdurend zitten te jennen: zalig.

5 SPIDER-MAN: NO WAY HOME

Het schitterende ‘No Way Home’ bewijst dat het MCU op z’n best is wanneer de fun en de speciale effecten worden gegrondvest in een zekere gravitas. Wanneer in de tweede helft de portalen van het Multiverse nog eens mogen openspringen en twee geliefde oude bekenden hun opwachting maken, steekt er een heerlijke nostalgische wind op die ‘No Way Home’ récht naar de Top 5 blaast.

4 IRON MAN

De allereerste film uit het Marvel Cinematic Universe blijft ook na al die jaren één van de meest entertainende. De sleutel tot het succes: de vertolking van Robert Downey Jr., die met zijn hippe baardje, zijn spervuur van wisecracks, zijn losbollige attitude en zijn geinige acteerstijl het fundament hielp leggen van het hele MCU. Vraagje: wat als ‘Iron Man’ indertijd compleet was geflopt? Zou er dan vandaag überhaupt een MCU bestaan?

3 THOR: RAGNAROK

Wat een gouden zet was het toch van Marvel-opperbrein Kevin Feige om de regie van Thors derde solofilm toe te vertrouwen aan Taika Waititi, de maker van het immens geestige ‘What We Do in the Shadows’ en ‘Flight of the Conchords’. Die chemistry tussen Hulk en Thor! Die onbetaalbare cameo van Doctor Strange! Die heerlijke bijrollen van de machtige Cate Blanchett en de hilarische Jeff Goldblum! Die fantastische begingeneriek met dat schitterende deuntje van Mark Mothersbaugh! Eindelijk kreeg de dondergod de loeigoede superheldenfilm die hij verdiende.

2 AVENGERS: ENDGAME

Wat in 2008 begon met een speelse superheldenfilm over een rijke losbol in een ijzeren kostuum, culmineert in een onvergetelijke apotheose vol ontroerende reünies en hartverscheurende adieus. O ja: die ene scène waarin Hawkeye – tot nu toe zo’n beetje de pispaal van het MCU – in de regenmetropool Tokyo afrekent met een bende Yakuza, doen zowaar verlangen naar een solofilm.

1 AVENGERS: INFINITY WAR

Dat ‘Infinity War’ het in onze eindafrekening nipt haalt van ‘Endgame’, ligt aan verschillende factoren: de naar de keel grijpende gravitas van het verhaal (‘Zelfs in de dood worden jullie kinderen van Thanos!’), de gedurfde sinisterheid van vele scènes (van de duistere openingsscène tot het welhaast bijbelse moment waarop Thanos zijn bloedeigen dochter van een klif gooit), en natuurlijk de apocalyptische, met verstomming slaande climax, die wat ons betreft nog nét iets langer nazindert dan de netjes afgeronde ontknoping van ‘Endgame’. Lang leve de Avengers!