Voor wie is ‘Junior Bake Off Vlaanderen’ eigenlijk bedoeld?

Het was alweer even geleden dat ik nog eens een kind tweedegraadsverbrandingen zag oplopen ter amusement van de natie, en dus was het hoog tijd voor een terugkeer van ‘Junior Bake Off Vlaanderen’, een programmanaam met vier van mijn minst favoriete woorden, ten dele omdat het er maar drie zijn. Als koken op kinderniveau primetimewaardig wordt bevonden, mag het niet verbazen dat de spelling mee afglijdt.

Dat gehannes met ingrediënten is natuurlijk van secundair belang. Evenveel kijkers zouden aan de buis zijn gekluisterd voor ‘Help, mijn kind is een klusser’ of ‘Chirokamp Waes’. Niet het koken, maar de koter primeert. Zijn reacties zijn nog echt, voorlopig onbezoedeld als hij is, al zag ik deze week op de tram een klein meisje met een selfiestick in plaats van haar reis, haar gezicht filmen voor het nageslacht. Minutenlang. Niets te zeggen, niets te zingen. Een hele generatie, opgegroeid in een spiegel.

Laten we het beest nog even tentoonstellen in een zoo voor het helemaal is uitgestorven door onze drang om het tentoon te stellen in een zoo.

Het mag dan een bijkomstigheid zijn, het grut kan wel met een slagroomspuit uit de voeten. De acht uitverkorenen voor dit nieuwe seizoen toveren dingen op een bakplaat die ik met veel moeite intact tussen twee beurtbalkjes gepresenteerd krijg. Het uiterlijk van de deegwaren is ook min of meer het enige waarover de kijker zelf kan oordelen. Voor de smaak, toch vrij essentieel als het over voedsel gaat, moet die immers afgaan op de in chocola handelende Dominique Persoone en de uit ‘Chocolat’ weggelopen Regula Ysewijn. Dit sorteert eenzelfde effect als naar een versie van ‘The Voice’ kijken waarbij enkel de jury de zangers kan horen, bijvoorbeeld door een hoofdtelefoon. Of als seks ruiken. Niet kwaad, maar evenmin alomvattend.

Ook ietwat bevreemdend: Persoone en Ysewijn die elkaar uitleggen wat de kinderen als eerste opdracht gaan maken. Het is natuurlijk een vormkeuze en je hoeft op die manier de vierde wand niet te doorbreken, maar waarom zou je daar rekening mee houden? Het is ‘Hamlet’ niet. Bovendien laat je Jerooms vertelstem de tweede opdracht wél omschrijven, en staan de patissiers voortdurend naast de camera te tetteren terwijl ze deeg zouden moeten kneden of een uitslaande ovenbrand bedwingen.

Ik ben blijven kijken, niet voor de lollige mopjes die Jeroom uit een op een rommelmarkt van de erven Bell overgenomen moppentrommel heeft gevist, wel voor de creaties, mooi of lelijk maar dus steevast smaakloos, wat de getatoeëerde cacaoboer en het curieuze taartfiguurtje ook mogen beweren, voor eventuele koddige uitspraken van de kinderen, maar toch vooral omdat mijn werkgever me dat had opgedragen. Voor wie is dit programma bedoeld? Je zou denken: voor leeftijdsgenootjes, maar waarom wordt het dan op dat uur uitgezonden? ‘Bake Off’ en bed in? Voor volwassenen is het evenmin, daarvoor bestaat de Opbrouck-variant. Als een tv-vehikel noch voor het kroost, noch voor de ouders is bestemd, dan heet dat een familieprogramma. Voor het hele gezin, alleen voor niemand afzonderlijk.

De grote kracht van ‘Junior Bake Off Vlaanderen’ is dat je iedere deelnemer de zege gunt. Er zit geen ettertje bij, niet één verwend rotjoch dat op een onbewaakt moment snel in andermans eiwit snuit. En dat is meteen ook het grote manco, namelijk dat je zeven lieve kinderen met rode ogen naar huis stuurt ter afleiding van een handvol halfgeïnteresseerde ouders en een slaperig kroost, en met de verkeerde spelling van het woord bake-off.