‘Waar voor je geld’ op VTM 2 is een overbodig programma waarin Kelly Pfaff zich gedraagt alsof ze iemand een dienst heeft bewezen

Voor de verandering: een programma over vastgoed. Kelly Pfaff, die in de luwte blijkbaar presenteerambities is gaan koesteren, misschien wel om ons te straffen omdat we de Pfaffs zo lang onbewaakt hebben gelaten, stelde ons in ‘Waar voor je geld’ voor aan Alan en Jonas: twee ‘flamboyante mannen’ die ervan droomden om Wetteren achter zich te laten voor een stedelijker domicilie.

Die nieuwe woonst moest plaats bieden voor drie, want ene Selina Pearl, een vooralsnog onzichtbare derde, zou mee de oversteek maken. Zoals te raden viel na het zelden ongeladen adjectief ‘flamboyant’ betrof het het alter ego van Jonas, die op regelmatige basis transformeerde tot showqueen. Voor mij, een leek, leken de eigenheden van een showqueen op het eerste gezicht nogal samen te vallen met die van een dragqueen, maar met zekerheid durf ik daar geen stelling over in te nemen. ‘Showqueen’ is tegelijk een prima benaming voor wat Peter Van de Veire doet op televisie. Ik wijk af.

Alan en Jonas werden geblinddoekt naar een huis gebracht dat, alvast op papier, aan hun wensen voldeed. Dat kwam bekend voor, of toch als je ooit eerder ‘Blind gekocht’ gezien had. Het nut van die blinddoeken was me hier niet helemaal duidelijk: Jonas en Alan mochten niet weten waar hun potentiële volgende woonst gelegen was, wat in dit programma, waar het ook niet echt het uitgangspunt genoemd kon worden, eerder aanvoelde als een bizarre toevoeging die verder weinig hout sneed. Het koppel zou hoe dan ook de keuze hebben, want ze kregen door een makelaar maar liefst drie verschillende panden voorgesteld. Dát deed dan weer erg denken aan ‘Huizenjagers’.

‘Waar voor je geld’ leek zelf ook op de hoogte van dat gebrek aan originaliteit, want de eigenlijke huizenjacht werd vreemd genoeg op een drafje afgehandeld, om vervolgens buitensporig lang te blijven hangen bij de week die de potentiële kopers mochten doorbrengen in één huis naar keuze. Daarbij mochten we toekijken hoe Selina Pearl een afspraak had met haar kostuumontwerper, wiens aantreden, tenzij die toevallig nog een pand met open keuken en extra bergruimte in portefeuille had, ook al bezwaarlijk ter zake deed. We kregen ook te zien hoe het koppel hun tweejarige jubileum vierde. Het oogde niet stichtender dan het leest.

Net toen ‘Waar voor je geld’ het zelf ook al niet meer de moeite leek te vinden om enige schijn van bestaansreden nog hoog te houden, keek ik toch nog op: tot tweemaal toe werden Alan en Jonas op straat in Deurne beschimpt door zich veilig buiten beeld ophoudende voorbijgangers, die, ongetwijfeld onderweg van het ene goede werk naar het andere, de aanblik van twee verliefde mannen klaarblijkelijk opvatten als een hoogstpersoonlijke aanfluiting die onmogelijk onbecommentarieerd kon blijven. Na afloop heb ik daar nog even over getobd, toen al niet meer bij machte om me nog te herinneren of ‘Waar voor je geld’, een al bij al overbodig programma, voor de rest nu tot een soortement conclusie was gekomen of niet. Kelly Pfaff gedroeg zich daarbij alleszins als iemand die iemand een dienst bewezen had. Maar wie?