Waarom rechercheur Silva in ‘Vigil’ op Canvas constant aan Ygritte uit ‘Game of Thrones’ denkt is ons onduidelijk, maar spannend is de hitreeks wel

Geen voer voor mensen die aan claustrofobie lijden, of voor iedereen die zijn misdaadseries graag helemaal vrij van ergernissen heeft: de Britse hitreeks ‘Vigil’, die nu op Canvas loopt en integraal te bekijken valt via VRTNU.

Een Schotse vissersboot dobbert rond op zee wanneer plotseling de netten in iets verstrikt raken en een onzichtbare kracht schip en bemanning het water in trekt. Aan boord van de HMS Vigil, een Britse nucleaire onderzeeër die in de buurt patrouilleert, heeft Craig Burke de noodoproep van de zinkende boot gehoord en hij wil gaan kijken of ze nog overlevenden uit de zee kunnen vissen. De kapitein weigert omdat hij de positie van zijn duikboot niet wil verraden aan de vijand die blijkbaar overal op de loer ligt, en onder hevig protest wordt Burke naar zijn kajuit gestuurd. Als de man daar even later overlijdt door wat een overdosis heroïne lijkt, krijgt Detective Chief Inspector Amy Silva de opdracht om zijn dood van naderbij te bekijken. Aan boord van de HMS Vigil natuurlijk, want je kunt de internationale wateren niet onbewaakt laten, ook niet om de politie een onderzoek te laten doen.

Zo begint ‘Vigil’, een nieuwe Britse serie die eind vorig jaar op de BBC werd uitgezonden en daar menig kijkcijferrecord brak. ‘Vigil’ is geschreven door Tom Edge, de man achter de bijzonder genietbare komische reeks ‘Lovesick’ op Netflix, en leunt dicht aan bij een ander Brits succesnummer op de streamingdienst: ‘Bodyguard’. In zes afleveringen ontvouwt zich een misdaadverhaal waarin de plotwendingen elkaar snel opvolgen, niemand helemaal betrouwbaar lijkt en de spanning af en toe belangrijker is dan de geloofwaardigheid. Nadat Amy Silva het lichaam van Burke een eerste keer onderzocht heeft, blijkt natuurlijk dat de man niet zomaar bezweken is aan een overdosis maar dat er kwaad opzet mee gemoeid was. De drie dagen die ze aan boord zou blijven worden al snel drie weken en de politieagente legt gaandeweg, met de hulp van haar collega’s op het vasteland, een complot bloot dat ernstige geopolitieke gevolgen kan hebben.

Een duikboot is, zoals films als ‘Das Boot’ en recenter ‘Kursk’ hebben bewezen, een dankbaar decor. De piepkleine bedjes, het totale gebrek aan privacy of het buizenstelsel waar iemand zich een hersenschudding tegen kan lopen zorgen voor een claustrofobisch gevoel dat in ‘Vigil' het idee dat iedereen aan boord een potentiële moordenaar is nog versterkt. Silva raakt naarmate de serie vordert ook in steeds kleinere uithoeken van de onderzeeër opgesloten, waarbij een erg traumatische ervaring uit haar verleden telkens weer opspeelt. De communicatie tussen een nucleaire onderzeeër en het vasteland is evenmin eenvoudig, en het werk van Silva’s collega’s wordt bovendien nog bemoeilijkt door de stugge houding van de marine: een eigen wereld die haar problemen het liefst oplost zonder lastige pottenkijkers, zelfs al komen die van bij de zogenaamde vrienden van de politie.

Toch kan ‘Vigil’ niet over de hele lijn overtuigen en zijn er een paar elementen die voor ergernis zorgen. Een rechercheur die gekweld wordt door een donker verleden is een behoorlijk groot cliché in misdaadseries, maar Silva’s trauma heeft tenminste nog een functie. Wat de amoureuze relatie tussen haar en haar collega Kirsten Longacre (gespeeld door Rose Leslie, bekend van ‘Game of Thrones’) er echter bij komt doen, wordt nooit helemaal duidelijk - de flashbacks over hun ontluikende liefde zijn in het verhaal zo goed als nutteloos. Doordat de reeks de spanning zo efficiënt opbouwt en het verhaal steeds complexer wordt, voelt de ontknoping, waar we voor de rest niets over zullen verklappen, ook een beetje als een anticlimax aan. Het gejubel waarmee ‘Vigil’ in de Britse pers overladen werd, lijkt dus wat overdreven, maar wie niets meer verwacht dan een spannend misdaadverhaal in een opmerkelijke omgeving, zit in deze onderzeeër wel goed.