Waarom smullen van het huwelijk van Ben Affleck en Jennifer Lopez meer dan escapisme is

Bont vuurwerk kleurt de hemel, overal doen mensen vreugdedansjes en de prijzen aan de pomp doen plots een heel stuk minder pijn, want Ben Affleck en Jennifer Lopez hebben elkaar het jawoord gegeven. ‘Bennifer’ houdt de halve wereld in de ban, en toen filmster Affleck zich vorig jaar na 19 jaar opnieuw innig verstrengelde met actrice en popicoon Lopez, vonden ook serieuze media de foto’s van het duo printwaardig. Wat is er zo bijzonder aan hun verzoening?

(Dit artikel verscheen oorspronkelijk in augustus 2021 op Humo).

De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche legde in 1881 in de Zwitserse Alpen de grondslag voor wat hij de ‘Ewige Wiederkunft’ noemt – de ­eeuwige wederkeer. Alles wat is, bestond al eerder, alles wat je hebt meegemaakt, zul je tot in het oneindige opnieuw beleven. In 2021 kuste Amerikaans acteur en regisseur Ben Affleck op een luxejacht aan de Côte d’Azur de derrière van actrice en popster Jennifer Lopez. Net zoals hij dat in 2002 ook gedaan had.

Tijd is een platte schijf, maar nieuwsredacties gingen uit de bol bij deze déjà vu. Dit was immers niet zomaar een verzoening van een celebritykoppel. Dit was de wederopstanding van Bennifer, het paar dat aan het begin van het millennium zo legendarisch was dat de tabloids een nieuw woord nodig hadden om aan te tonen dat deze fusie van twee grootheden de som van haar delen oversteeg. In de jaren die erop volgden was het logisch dat de merger van twee A-listers met een porte-manteau van beide namen gepaard ging, van Brangelina tot Kimye, maar Benny en Jenny waren eerst. En ergens ook wel exemplarisch.

De twee leerden elkaar kennen tijdens de hijgerige hoogjaren van de roddelpers. Lopez surfte op de succesgolf van haar platina-album J.LO (2001) en scoorde daarnaast ook op het zilveren scherm met romcoms als Maid in Manhattan (2002), The Wedding Planner (2001) en de thriller Out of Sight (1998). Affleck, sowieso al een golden boy in Hollywood nadat hij op zijn 25ste als jongste screenwriter ooit een Oscar won voor Good Will Hunting (1997), lag ook bij het brede publiek goed in de markt nadat hij als acteur te zien was in én Armageddon (1998) én Pearl Harbor (2001). Ze waren jong, succesvol en sexy en toen bleek dat ze naast hun broeierige performance als elkaars tegenspeler op de set van de film Gigli (2003) ook in het écht een stelletje werden, lieten tabloids hecto­liters inkt aanrukken om de veelkleurige uitroeptekens te kunnen garanderen.

De player en de furie

Het doen en laten van het power­couple werd hevig gedocumenteerd met roddels en korrelige paparazzokiekjes. Zoals dat gaat met sprookjes die op goedkoop papier gedrukt worden, werden Ben en Jen al snel getypecast. Hij, een all American boy uit Boston die van baseball en een biertje houdt. Zij, een selfmade diva met Puerto Ricaanse roots uit de Bronx. Zij zou slecht zijn voor zijn serieuze carrière, hij zou haar met beide voetjes op de grond houden. Hij was een player, zij was een furie. En de wereld smulde van de voorgekauwde onzin.

J.Lo adresseerde hun woelige bestaan in de video­clip voor haar hitsingle ‘Jenny from the Block’ (2002), waarin te zien is hoe ze constant op de hielen gezeten worden door paparazzi. In een bepaalde scène liggen Lopez en Affleck op een luxejacht en kust hij – jawel – het naar verluidt voor 27 miljoen dollar verzekerde achterwerk van zijn vriendin. Na die opgestoken middelvinger kwam het gepronk met de ringvinger: een gigantische roze diamant schitterde maandenlang aan de linkerhand van Lopez, maar hun huwelijk mocht niet zijn.

Op 13 september 2003, een dag voor de feestelijkheden hadden moeten plaatsvinden, stuurde het koppel een persbericht de wereld in: «Vanwege de excessieve persaandacht hebben we besloten om ons huwelijk uit te stellen. Toen we ons realiseerden dat we daadwerkelijk van plan waren om drie afzonderlijke ‘lokbruiden’ in te zetten op drie verschillende locaties, wisten we dat er iets scheef zat.»

Enkele maanden later brak het koppel ook officieel de verloving af. Lopez trouwde met singer-songwriter Marc Anthony en Affleck stapte in het huwelijksbootje met een andere Jennifer (Garner, KS). ‘Bennifer’ was niet meer.

In 2018 zou Jennifer Lopez in People Magazine als volgt terugblikken op hun relatie. «We didn’t try to have a public relationship, we just happened to be together at the birth of the tabloids. We may have played into that in the beginning because it was fun… but then it was destroying us.»

Andere dynamiek

De voorbije dagen is het kersverse koppel opnieuw alomtegenwoordig aanwezig in de media. Ze worden innig zoenend op restaurant, romantisch op reis of elkaar bepotelend gefotografeerd alsof de voorbije negentien jaar nooit hebben plaatsgevonden. Toch ligt de dynamiek vandaag radicaal anders.

In 2002 hadden celebs de tabloids nodig om relevant te blijven. Ze gunden roddeljournalisten exclusives, of verkochten foto’s om bepaalde dingen te verdoezelen. Ook Bennifer maakte van de diensten van de bagatelblaadjes gebruik. Zo kocht Affleck een hele advertentieruimte in Variety om zijn liefde aan La Lopez te betuigen, en liet Jennifer zich gewillig fotograferen op een krakkemikkig klapstoeltje met een beker pils in de hand omdat je single ‘Jenny from the Block’ noemen niet voldoende is om je fans ervan te verzekeren dat het monstersucces je niet naar het hoofd gestegen is.

Vandaag hebben ze die rioolpers niet meer nodig. Niet enkel omdat ze beiden ondertussen zodanig gevestigde waarden zijn in hun vakgebied, maar vooral omdat de macht van de tabloids wordt ondermijnd door sociale media. Het recente kiekje van het koppel op het luxejacht zou, zo getuigt een kenner aan Page Six, een fotograaf destijds een bedrag van vijf cijfers hebben opgeleverd, vandaag wordt die foto binnen de seconde gescreenshot en gedeeld.

En daar lijkt Bennifer zich ook van bewust. Dag na dag verschijnen de twee in de pers, maar de oplettende kijker (oké, de rabiate fan) merkt dat in zowat ieder shot gerefereerd wordt aan de videoclip uit 2002. Zo draagt Ben plots weer het horloge dat hij daarin cadeau krijgt, en heeft Jennifer dezelfde diamanten armband aan. Net als in de clip worden ze knuffelend in de auto ‘betrapt’. Net als in de clip zoent Ben haar achterwerk terwijl ze op een luxejacht loungen.

Maar het is niet omdat het lekken van de beelden zo gewiekst gebeurt, dat de oude vlam tussen Ben en Jen niet daadwerkelijk opnieuw opgeflakkerd zou kunnen zijn. Sterker nog: de foto’s zijn weinig waard als we ze niet op z’n minst waarachtig achten. Net omdat we door social media en de tabloids denken helemaal op de hoogte te zijn van het doen en laten van celebs, leven we ook intenser met hen mee. We gunnen hen het geluk van een nieuwe (oude) liefde.

Meer dan escapisme

In januari van dit jaar heerste er een gelijkaardige hoerastemming in de media, toen Brad Pitt tijdens de Screen Actors Guild Awards iets te vriendelijk keek naar zijn ex Jennifer Aniston, en Twitter alvast hun trouwgeloften aan het schrijven was.

«Het klassieke liefdesepos van ‘de ware liefde die alles overwint’ zien we maar zelden waargemaakt in ons dagelijks leven en dus houden we des te meer vast aan de ‘sprookjeshuwelijken’ die openbaar gemaakt worden, en zijn we eveneens overstuur wanneer het dan toch mis loopt», zei relatietherapeute Rika Ponnet daarover toen in De Morgen. Volgens de relatiedeskundige is het smullen van het wel en wee vanuit de bedstee van de doorsnee BV meer dan wat escapisme of doelloos bladeren in een glossy. «Onze drang naar dat soort artikels wijst op een diepe, menselijke behoefte aan harmonie, liefde en op een veilige manier verbonden zijn. We hebben zulke verhalen nodig.»

In een periode waarin het onzeker voelt om naar de toekomst te kijken, is het immers aangenaam om even meegesleept te worden in een blast from the past. Zeker als die ook een optimistische boodschap uitstraalt. «Door de pandemie snakken we naar dingen die bekend en vertrouwd aanvoelen. Dat is wat de mensheid doet in tijden van crisis», zegt Daily Star-reporter David Gleave aan de BBC. «De terugkeer van Bennifer geeft iedereen de hoop dat een happy ending mogelijk is.»

En plots lijkt Nietzsche niet meer zo nihilistisch. Alles komt terug.

Goed.