Wachten op drugs met Koen De Bouw: ‘Vijftien keer de slappe lach’

Niets te melden? Toch wel: Streamz laat ‘Niets te melden’ op u los, een remake van een van oorsprong Australische comedyreeks waarin Koen De Bouw (tegenwoordig met baard) en Jonas Van Geel (gelukkig nog altijd zonder) twee undercoveragenten spelen die zes afleveringen lang in een anonieme observatiewagen uit hun respectieve nekken zitten te lullen over - om maar iets te noemen - de rukhand van een Siamese tweeling. Hi-ha-humor!

KOEN DE BOUW «Jonas en ik zitten in ‘Niets te melden’ te wachten op de levering van een grote partij drugs in de Antwerpse haven. Het duurt allemaal wat langer dan voorzien, zodat ook de twee dispatchdames (Charlotte Timmers en Barbara Sarafian, red.) én de criminelen die de levering willen ophalen (Wim Willaert en Robrecht Vanden Thoren, red.) met de duimen zitten te draaien. Alle zes verdoen ze hun tijd met wat ik maar ‘straatfilosofie’ zal noemen, lukraak gezever over het leven dat, als het goed is, op de lachspieren werkt.»

HUMO Hebben jullie veel takes moeten overdoen vanwege de slappe lach?

DE BOUW «O ja, ik denk dat Jonas en ik wel vijftien takes hebben gehad waar er echt geen houden meer aan was. Sommige scènes zijn dan ook zo compleet van de pot gerukt. En daar kwam dan nog eens bij dat zowel Jonas als ik af en toe improviseerden. Je probeert elkaar wat uit de tent te lokken, hè. Ik zou het niet hebben kunnen verdragen als ik Jonas niet geregeld volkomen onderuit gesketcht zou hebben. Dat verpest weleens een take, maar langs de andere kant ontstaan er zo ook grappen die je een tweede keer gewoon kunt naspelen.»

HUMO Een goeie komische acteur, Jonas Van Geel?

DE BOUW «Vind ik wel, ja. Meer zelfs, ik had hem gesuggereerd. 't Is te zeggen: de mensen van de productie hadden een aantal acteurs voorgesteld, en ik heb voor Jonas gekozen omdat we ooit al eens eerder twee politiemannen in een observatiewagen hadden gespeeld, in de film ‘Los Flamencos’. Ik wist dus al dat Jonas zeer snel kan werken, wat wel zo handig is als je twaalf scènes op een dag moet draaien, zes dagen aan een stuk. Jonas is ook meer thuis in comedy dan ik, én hij is slim, wat een voorwaarde is als je humor op een goeie manier wilt brengen. Als je iets aangeeft, moet de andere zonder veel woorden doorhebben waar je naar toe wilt.

»Die zes draaidagen waren trouwens mijn enige zes draaidagen dit jaar - ‘Niets te melden’ is in februari opgenomen.»

HUMO Sindsdien is er op acteervlak - ka-tsjing! - niets meer te melden?

DE BOUW (lacht) «Nee. Of wacht eens even? Ik lieg, in augustus heb ik nog een aantal dagen voor een Franse film gewerkt. En in november of december begin ik weer fulltime voor een langspeelfilm te draaien. Maar goed, dat hoef je allemaal niet te vermelden: ik wil je dat woordgrapje niet ontnemen.»

‘Niets te melden’ is nu te zien op Streamz. Lees hierzo onze recensie.