Wat je moet weten voor het einde van ‘Better Call Saul’: Ook in het zesde seizoen blijft het de meest unieke serie die er te vinden is

‘Better Call Saul’ is een beetje het Union Sint-Gillis van de tv-wereld: de reeks is gestart onder lage verwachtingen maar kon gaandeweg zoveel harten veroveren dat slechts weinigen het haar nu nog zouden misgunnen om kampioen te worden - wat in dit geval betekent dat ze in de rangschikking van de tv-geschiedenis op zijn minst eindigt boven ‘Breaking Bad’, de serie waar ‘Better Call Saul’ een afgeleide van is.

Terwijl Union nog altijd als underdog de play-offs aftrapt, hebben de makers van ‘Better Call Saul’ bij de start van het zesde en laatste seizoen, waarvan de eerste afleveringen nu op Netflix staan, zelfvertrouwen in overvloed. In de openingsminuten leggen ze de lat namelijk meteen erg hoog met een ‘cold open’ - zo’n typische flashforward waar de reeks vaak mee begint - die een hommage brengt aan ‘Citizen Kane’, algemeen beschouwd als de beste film aller tijden.

Net zoals Orson Welles op het einde van zijn meesterwerk zijn camera liet zwerven door Xanadu, het paleis waar Charles Foster Kane zijn laatste jaren in isolement en paranoia sleet, zien we hier hoe forensisch onderzoekers door het kitscherige landhuis van Saul Goodman wandelen, langs marmeren vloeren, gouden toiletten en een kartonnen versie van de bewoner. Goodman zelf is er niet, want de openingsscène speelt zich af ergens tegen het einde van ‘Breaking Bad’, toen Walter White ontmaskerd werd als drugsbaron en zijn advocaat op de vlucht sloeg. In ‘Citizen Kane’ eindigt de rondleiding met de onthulling dat ‘Rosebud’, het laatste woord van de stervende Kane, op het geliefde sleetje uit zijn jeugd sloeg, bij ‘Better Call Saul’ komt de herinnering aan eenvoudiger tijden in de vorm van een stop die je op een fles tequila zet: een verwijzing naar de eerste keer dat Jimmy McGill en Kim Wexler, het echtpaar dat in dit seizoen op een of andere manier uit elkaar moet vallen aangezien Kim niet in ‘Breaking Bad’ te zien is, samen iemand hebben opgelicht.

Nog een teken van het zelfvertrouwen van de schrijvers: na die prachtige, symbolische en tot de nok met tips volgestouwde scène duurt het nog eens tien minuten voor we Saul Goodman te zien krijgen. Eerst pikken we de draad van het vijfde seizoen op, toen Lalo Salamanca een aanslag op zijn leven in opdracht van Gus Fring overleefde. Hij strompelt naar een huis in de buurt om te schuilen en wat de volgende minuten daar gebeurt is vintage ‘Better Call Saul’, een mix van indrukwekkende beelden, dreigende sfeer en minutieus opgebouwde spanning - de zin ‘laat je baardje maar staan’ klonk nooit eerder zo onheilspellend. Na afloop zijn we nog geen kwartier ver, maar de serie heeft dan al ten overvloede bewezen dat ze beter is dan 99 procent van wat er op tv te vinden is. En het hoofdpersonage is nog niet eens in beeld geweest.

De rest van ‘Wine and Roses’ en ‘Carrot and Stick’, de twee afleveringen die beschikbaar zijn - vanaf nu komt er elke week eentje bij -, switcht op de vertrouwde manier heen en weer tussen de wereld van Jimmy en Kim, en die van Gus, Mike en Lalo. We volgen hoe de eersten hun wraakactie tegen Howard Hamlin op poten zetten en hoe Jimmy verder vervelt tot Saul, en zien hoe de strijd tussen de ‘chicken guy’ en de andere drugsdealers steeds bloederiger wordt. Je zou, als je kritiek wil geven, kunnen zeggen dat ‘Better Call Saul’ meer van hetzelfde brengt, maar wanneer de kwaliteit zo hoog ligt, kun je daar geen eigenlijk geen bezwaar tegen hebben. Het soort memorabele scènes - Jimmy in de ‘country club’! Nacho in het motel! - waarvan je bij andere reeksen al blij bent dat ze er één per seizoen hebben, krijg je hier namelijk minstens één keer per aflevering.

Hoe de botsing met het ‘Breaking Bad’-universum zich uiteindelijk zal voltrekken en op welke manier Walter en Jesse hun beloofde comeback zullen maken, valt nog niet te zeggen. Maar alvast in de eerste afleveringen blijft ‘Better Call Saul’ elke minuut zo secuur en doordacht dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat de makers het einde nog verknallen. Rest ons enkel nog de ietwat droevige conclusie dat we later dit jaar - in augustus, want dit laatste seizoen verschijnt in twee delen - afscheid moeten nemen van de beste en meest unieke serie die er momenteel op televisie te vinden is, en dat er deze keer niet meteen een titel klaar staat om de plek van ‘Better Call Saul’ in te nemen.