We ruilen met plezier de middelmaat van Netflix in voor dit Britse antwoord op ‘The Wire’

De Canadese rapper Drake heeft enkele uitstekende songs geschreven en ligt aan de basis van een paar niet uit te roeien memes, maar zijn belangrijkste bijdrage aan de populaire cultuur blijft voor ons tot nader order toch ‘Top Boy’, het schitterende Britse misdaaddrama dat hij uit de dood liet opstaan.

Een kleine tien jaar geleden leidde ‘Top Boy’, een reeks over rivaliserende drugsdealers in een groezelig deel van Londen die werd aangeprezen als ‘het Britse antwoord op ‘The Wire’’, een weinig opvallend bestaan op de zender Channel 4. Na twee matig bekeken seizoenen en nauwelijks acht afleveringen besloten de bazen dan ook dat het welletjes was geweest, maar dat was buiten Drake gerekend. De muzikant wierp zich onverwacht op als superfan van drugsbaron Dushane, zijn rechterhand Sully en de vele andere personages die ‘Top Boy’ bevolkten en besloot de serie te redden.

Drake kocht de rechten van de reeks op, klopte aan bij Netflix en sloot een deal met de streamingdienst om een nieuw seizoen te maken. Dat verscheen in het najaar van 2019, en nu - mede met dank aan de pandemie - nog eens bijna drie jaar later is er een vervolg uit. Eén ding is zeker: met alles samen 26 afleveringen in meer dan een decennium tijd - de première dateert van 31 oktober 2011 - zal ‘Top Boy’ wel nooit een prijs voor productiviteit winnen. Maar wij zouden met plezier ganse seizoenen van de vele middelmatige misdaadseries die Netflix met de regelmaat van de klok over ons hoofd kiepert inruilen voor eender welk uur van deze reeks, zeker ook voor de acht uur die samen het nieuwe seizoen vormen.

Seizoen twee - of seizoen vier, zo u wilt, alleen heeft Netflix de originele serie een aparte plek gegeven onder de titel ‘Top Boy Summerhouse’ - opent niet in Londen maar onder een stralende zon voor de kust van Spanje, waar de leveranciers van Dushane een naakte man aan de vissen voeren. Een deel van het verhaal speelt zich dan ook af in Spanje en Marokko, waar dealers onderling en met de politie een bloedige oorlog uitvechten en eerst Dushane en daarna zijn vroegere rivaal Jamie orde op zaken moeten proberen stellen. Tussen de zorgen om zijn uit zijn voegen barstende drugsimperium door tracht Dushane ook een legale business uit de grond te stampen, via de opwaardering van de Summerhouse-wijk waar hij zijn geld in wil stoppen.

Het plan van Dushane om een zakenman te worden en de scènes waarin hij leert hoe hij zo weinig mogelijk belastingen kan betalen doen natuurlijk denken aan hoe Stringer Bell destijds in ‘The Wire’ uit de illegaliteit wou klimmen, en dat is lang niet het enige moment waarop er tussen ‘Top Boy’ en het misdaadepos uit Baltimore een al dan niet wit lijntje loopt. Nu zou bij de meeste series een vergelijking met ‘The Wire’ een doodvonnis zijn , maar dit drama houdt zich kranig. Niet dat ‘Top Boy’ een even breedvoerig beeld van de ‘war on drugs’ schetst, want als je kritiek kunt hebben dan wel de kant van de politieagenten te summier aan bod komt. Maar de serie toont net als de voorganger mooi hoe in zo’n door politici opgegeven wijk van een grootstad drugs een logische uitweg zijn en hoe de handel overal littekens achterlaat. Ze schuwt ook de clichés en slaagt erin de vele personages, zelfs de meest geharde criminelen, altijd als mensen neer te zetten.

Enige minpunt is dat ‘Top Boy’ niet helemaal realistisch is: als een drugsdealer in Spanje aan Dushane zegt dat ze hun spul naar overal in Europa verschepen, vermeldt hij in het rijtje grote steden waar ze leveren immers niet eens Antwerpen. Al die moeite om uit te groeien tot de cokehoofdstad van het continent was voor niets!