televisie★★★★☆
‘Why women kill’ op Play: ‘Het beste wat Marc Cherry heeft gemaakt sinds het eerste seizoen van ‘Desperate Housewives’
Tv-maker Marc Cherry beleefde twintig jaar geleden zijn gloriemoment, toen het door hem bedachte ‘Desperate Housewives’ wereldwijd een fenomeen werd. Sinds het einde van die reeks, in 2012 en na acht seizoenen van steeds mindere kwaliteit, had hij niets noemenswaardigs meer geproduceerd, tot hij vorig jaar in de VS zijn comeback maakte met het knappe ‘Why Women Kill’, nu ook op Play te zien.
Kunstzinnige begintitels - een mix tussen comics en het werk van Roy Lichtenstein -, vrolijke vioolmuziek die bijna voortdurend weerklinkt op de achtergrond, strakke witte huizen in een zonovergoten buitenwijk en licht uitvergrote vrouwelijke hoofdpersonages: zelfs Wouter Beke zou snel doorhebben dat ‘Why women kill’ uit dezelfde koker als ‘Desperate Housewives’ komt. Het voornaamste verschil is dat deze reeks zich niet afspeelt in verschillende woningen op hetzelfde moment, maar in één majestueuze villa, die in drie aparte periodes - 1963, 1984 en 2019 - bewoond wordt door drie echtparen. Hun levens zijn door enkele decennia gescheiden, maar de koppels hebben, naast hun voorliefde voor veel te grote huizen om met twee mensen in te wonen, nog één iets gemeen: telkens weer ontdekken de vrouwen dat hun man hen bedriegt en die onthulling leidt tot de dood van een personage, van wie de identiteit pas tegen het einde duidelijk wordt.
‘Why Women Kill’ lijkt, zeker in de eerste paar afleveringen, een lichtvoetige soapserie: er kan al eens een koortje passeren om de verhalen van wat muzikale begeleiding te voorzien, een ogenschijnlijk normale moeder blijkt bij te klussen als cokedealer en de niet altijd even geloofwaardige plotwendingen volgen elkaar in sneltempo op. Maar onder het kitscherige uiterlijk zit een serieus drama, over vrouwen die het slachtoffer zijn van de verwachtingen en de rollenpatronen van de tijd waarin ze leven. Beth Ann is een bedeesde huisvrouw die zichzelf helemaal wegcijfert voor haar man en haar wereld ineen ziet storten als ze verneemt dat die vreemd gaat met een dienstertje. Bijna een halve eeuw later is Taylor de belangrijkste kostwinner in huis: ze heeft een open huwelijk met Eli en stelt zelf voor om haar vriendin onderdak te geven en een ménage à trois te beginnen, een beslissing die ze zich beklaagt wanneer haar man en haar vriendin het beter met elkaar kunnen vinden dan ze verwacht had. De flamboyante Simone uit de jaren 80 lijkt dan weer weggelopen uit ‘Dynasty’: als zij ontdekt dat haar Karl heimelijk op mannen valt en hij daarna in de badkamer een overdosis pillen slikt, begint ze hem, nadat ze een ambulance heeft gebeld, de huid vol te schelden. ‘You think you’re going to get out of this by dying?’, roept ze. ‘I want to see you suffer in a one-bedroom apartment next to the airport.’
De reeks zit vol scherpe dialogen, switcht moeiteloos van grappig naar dramatisch en knoopt op het einde ook netjes alle losse eindjes aan elkaar: het tweede seizoen, dat momenteel in de maak is, zal rond enkele andere koppels draaien. Het enige wat ‘Why Women Kill’ van een nog hogere score weg houdt, is het onevenwicht tussen de drie verhalen: die van Beth Ann en Simone zijn eigenlijk sterk genoeg om een heel seizoen alleen te dragen, dat van Taylor weegt in vergelijking wat te licht. Maar los daarvan is dit het beste wat Cherry heeft gemaakt sinds het eerste seizoen van ‘Desperate Housewives’.
