Wie overlijdt er in de seizoensfinale van ‘The White Lotus’? De grootste kanshebbers: ‘De legende uit de eerste aflevering alludeert op een man wiens kop rolt door zijn ontrouw’

Waar er in het eerste seizoen maar één personage het White Lotus-resort in een lijkzak verliet, heeft Pietje de Dood het aan het einde van seizoen 2 drukker dan ooit. De eerste aflevering kondigt in een flashforward verschillende doden aan, maar met enkel nog de seizoensfinale te gaan is iedereen voorlopig springlevend. Dat de finale een bloedbad wordt, is zeker. Maar wie zijn toch de onfortuinlijken? Andiamo, de theorieën op een rijtje!

De meest voor de hand liggende

Legt Tanya McQuoid (Jennifer Coolidge), de vrouw die steeds meer verstrikt geraakt in het web van haar eigen waanzin en wier lot dus steeds meer onafwendbaar lijkt, na twee seizoenen het loodje? Naast slecht nieuws over haar huwelijk met Greg (Jon Gries) voorspelde de waarzegster - ‘the real stuff, a real gypsy’, aldus Tanya - haar in aflevering drie ook een grimmig lot: Tanya’s krankzinnigheid zou haar uiteindelijk tot zelfmoord nopen. De steenrijke socialite hoeft zichzelf echter niet naar de vaantjes te helpen: er zijn genoeg kandidaten om dat voor haar te doen. Over gay vriend Quentin (Tom Hollander) duiken elke aflevering meer geheimen op dan er miljonairs in Olmen zijn. Is zijn plotse nieuwe geldbron afkomstig van een deal met de Siciliaanse maffia, die uiteindelijk ook Tanya het leven kost? Of is de mysterieuze cowboy voor wie de oude liefde nooit verroest is écht Greg, zoals Tanya’s blik van herkenning toen ze een foto van hem zag doet vermoeden?

In dat geval lijken de puzzelstukjes mooi samen te vallen: Greg heeft een minnaar, is stiekem gay, dus die minnaar is Quentin. Quentin is ondanks zijn weelderige palazzo’s straatarm en is wanhopig op zoek naar kapitaal, waar Tanya toevallig in verdrinkt. Greg heeft door hun strakke huwelijkscontract geen toegang tot haar fortuin, maar een ontrouwclausule of een fataal ‘ongeluk’ zou daar misschien wel verandering in kunnen brengen. Enter Nicolo, Tanya’s dubieus cocaïneleverend stukje armcandy waarmee ze na het extravagante feest uiteindelijk tussen de lakens lijkt te belanden. Assistente Portia (Hayley Lu Richardson) is door Jack (Leo Woodall) op slinkse wijze weggelokt van het feestgedruis, dus zij kan haar baas alvast niet redden.

De goden lijken Tanya absoluut niet gunstig gezind, maar het is de vraag of oppergod en bedenker Mike White het aandurft om de publiekslieveling zomaar de nek om te wringen. Bovendien is haar dood zo voorspelbaar dat het ‘The White Lotus’, waarin niets is wat het lijkt, onwaardig lijkt.

Is het dan misschien Cameron (Theo James), de hufterige, stinkend geprivilegieerde casanova die alles en iedereen manipuleert voor eigen gewin? De legende van de ‘Testa di Moro’ uit de eerste aflevering, over een man wiens kop rolt door zijn ontrouw, alludeert alvast op de dood van de vreemdganger. Kandidaat-moordenaar is Ethan (Will Sharpe), die steeds meer bevangen geraakt door het idee dat zijn universiteitsvriend hem om schimmige zakelijke redenen heeft meegevraagd naar Sicilië. Nu hij Cameron en zijn vrouw Harper (Aubrey Plaza) denkt betrapt te hebben in hun hotelkamer, is zijn fantasie helemaal op hol geslagen. Neemt woede van de immer rustige Ethan de bovenhand en stuurt hij Cameron in een opwelling naar de eeuwige jachtvelden? Of eindigt hun giftige gekibbel voor allebei in een drama?

Ook Daphne (Meghann Fahy), die er een verknipte haat-liefdeverhouding op nahoudt met haar echtgenoot, praat soms met zoveel minachting over Cameron dat in haar ogen prompt twee bebloede dolken verschijnen. Daphne is alvast de enige waarvan we gezien de openingsscène (waarin ze tijdens het zwemmen botst op een drijvend lijk) zeker weten dat ze niét dood is, maar wil het feit dat ze alleen op een strandstoel ligt zeggen dat haar voltallige gezelschap het loodje heeft gelegd? De maatschappijkritische toon van ‘The White Lotus’ laat het echter zomaar toe dat Cameron uiteindelijk de dans ontspringt: ook in het echte leven krijgen de grootste klootzakken zelden wat ze verdienen.

De outsiders

De personages met het grootste doelwit op hun hoofd hebben we gehad, tijd voor de kleinere garnalen. Er is Portia, die worstelt met zichzelf en de zin van het leven en wier volle wenkbrauwen na haar kortstondige geluk met Jack steeds meer op eeuwige frons staan. Er is Jack, die in de laatste aflevering aan Portia opbiechtte dat hij in een ‘heel diep en donker hol’ had gezeten - en daarmee bedoelde hij niet dat van zijn ‘nonkel’ Quentin - en die de gin tonics zo snel binnenkapt dat zelfs Gunther Schepens onder de indruk is.

Er is Quentin, die misschien zo verstrengeld is geraakt in de drugs- en maffiawereld dat de dood de enige uitweg is. Er is callgirl Lucia (Simona Tabasco), die naast haar zogezegde pooier misschien ook Dominic DiGrasso (Michael Imperiolo), waarvan het lijkt of zijn opgekropte woede en zelfhaat elk moment in geweld kan ontsteken, te vrezen heeft. Of is het haar collega Mia (Beatrice Granno), die met vuur speelt door de plek van de vaste pianist in de hotellounge te stelen en de controlerende hotelmanagar Valentina (Sabrina Impacciatore) in een dronken bui uit haar comfortzone te trekken?

En dan is er ook nog de familie DiGrasso, wiens reis naar Sicilië om hun Italiaanse bloedverwanten te ontmoeten uitdraaide op een soort commedia dell’arte. Ze zijn dan wel net niet neergestoken door verre achternichten die hen bij hun onaangekondigd bezoek bedreigden met een keukenmes en een aubergine, maar het gevaar kan van overal komen. Arme Albie (Adam DiMarco) heeft nog altijd niet ontdekt dat ook zijn vader Dominic het bed deelde met zijn nieuwe liefde Lucia. Die situatie zal ongetwijfeld escaleren. Is Lucia’s stalkerige en angstaanjagende aanhangsel Alessio écht haar pooier (en niet een afleidingsmanoeuvre om de DiGrasso’s te pluimen), dan loopt Albie, en bij uitbreiding het hele driegeslacht DiGrasso, eveneens op die manier gevaar. Het is dan wel Cameron die Lucia nog niet heeft betaald voor hun wilde nacht samen, maar gezien de vage gelijkenis tussen Cameron en Albie en het feit dat Lucia alleen nog maar met die laatste rondhangt, is het mogelijk dat Alessio het verkeerde doelwit kiest.

De grootste verrassingen

Gezellige grijsaard Bert (F. Murray Abraham) kan ten slotte ook het slachtoffer worden van zijn zoons opgekropte woede en jeugdtrauma’s, maar evengoed komt er geen moordwapen aan te pas. Bert lijkt niet altijd in de beste gezondheid te verkeren: hij viel bij het zwembad en stootte zijn hoofd tegen het nachtkastje, waardoor hij nu met een opzichtige witte pleister op zijn kale knikker rondloopt. Een veeg teken voor een natuurlijke dood? Nog zo’n geval is Greg, die dankzij Tanya’s geld nu plots ‘genezen’ is van een levensbedreigende ziekte. Het zou - hoewel een anticlimax van jewelste - misschien dé ultieme verrassing van Mike White kunnen zijn: de fatale finale niet met een moordpartij maar met een paar natuurlijke doch noodlottige sterfgevallen laten eindigen. De rest van de gasten moet, gekweld door nieuwe traumatische vakantieherinneringen van Sicilië, weer op het vliegtuig richting hun zielige leven vol frustratie. Wie mag zich dan gelukkig prijzen?