Wilde vikingen, Nicolas Cage die meta gaat en ontroerende sushi: dit zijn de bioscoopfilms van de week

‘The Northman’ ★★★★☆

Van Robert Eggers, met Alexander Skarsgård, Nicole Kidman, Ethan Hawke en Claes Bang

Zó hebben we Wickie de Viking nooit tekeer zien gaan!

In zijn nieuwste, ‘The Northman’, een epos van uitzinnige woestheid zoals we die niet meer hebben gezien sinds ‘Conan the Barbarian’, duikt Eggers in de onweerstaanbare mythologie van de Vikingen, die horde bebaarde woestelingen uit het Hoge Noorden die in vervlogen tijden in hun snekken door de golven kliefden, onze kusten plunderden en sindsdien onze verbeelding zijn blijven prikkelen. Het in het jaar 895 gesitueerde ‘The Northman’ is gebaseerd op de Scandinavische wraaktragedie van Amleth, dezelfde legende die Shakespeare in 1600 inspireerde tot ‘Hamlet’. Met dat verschil dat de beroemde verzen van de bard (‘To be or not to be!’) in de film grotendeels zijn vervangen door ijselijk gebrul: ‘RRRAAAHHH!’

Na twee relatief kleinschalige films maakt Eggers met ‘The Northman’ de oversteek naar het walhalla van de prestigieuze big budget-producties: een grote studio zette er z’n schouders onder, kosten noch moeite werden gespaard om de woeste wereld van de Vikingen in de onaardse landschappen van Ierland en IJsland tot leven te wekken, en de rol van Amleths moeder ging naar superster Nicole Kidman, die in haar dialogen de rrrr laat rollen zoals alleen acteurs in Vikingfilms dat doen: ‘I am yourrrrrr death!’ Dat Eggers een grote Hollywoodfilm heeft mogen maken, wil gelukkig níét zeggen dat hij aan artistieke eigenzinnigheid of bloederige rauwheid – darmen die uit opengereten buiken puilen – heeft ingeboet. Aan de loefzijde geeft ‘The Northman’ ons precies wat men van een Vikingepos mag verwachten: zo plukt Amleth (Alexander Skarsgård), de blote bast druipend van het bloed en aldoor ‘RRRAAAHHH!’ brullend, tijdens een raid op een dorp als een superheld met zijn blote hand een zoevende speer uit de lucht.

Daarnaast blijft Eggers, een cineast met een uitgesproken demonisch trekje, zich verlustigen in de surrealistische fresco’s (de rit van de Walkure!) waar hij het patent op heeft. Het devies is: je kijkt niet naar een film van Eggers, je duikt erín, en je levert jezelf uit aan de zwarte dromen die hij op je ziel projecteert. Wanneer de Vikingen, die toonbeelden van ontembare viriliteit, zich op een grasveldje onder luid gebulder aan een spelletje met de katttré wagen, zou je zelfs zweren dat Eggers de spot zit te drijven met het toxische mannelijke testosteron. (Wat een katttré is? Na ‘The Northman’ zult u het nooit meer vergeten!) Toen wij achteraf geheel in de ban van ‘The Northman’ naar huis beenden, konden we het niet laten om geregeld luidkeels ‘RRRAAAHHH!’ te brullen. Aan alle geschrokken voorbijgangers: bij Odin, onze excuses!

Bekijk hier de trailer:

Vanaf 20 april in de bioscoop

‘The Unbearable Weight of Massive Talent’ ★★★☆☆

Van Tom Gormican, met Nicolas Cage, Pedro Pascal en Sharon Horgan

Nicolas Cage gaat meta.

Dat Nicolas Cage nu al tien jaar lang de ene stinker na de andere draait, nu en dan afgewisseld met een arthousetoppertje als ‘Mandy’ of ‘Pig’, houdt hem allerminst tegen om met elke nieuwe titel nog wat meer uit te groeien tot een levende mythe. De legende dikt nog wat aan dankzij deze genietbare actiekomedie, waarin hij gestalte geeft aan – jawel – Nic Cage, een uitgerangeerde acteur die in Spanje het verjaardagsfeestje van een kartelbaas (Pedro Pascal) komt opluisteren. Dat we Cage nog eens zien rondrennen met zijn gouden revolvers uit ‘Face/Off’ en hem horen verwijzen naar zijn eigen historische ‘Not the bees!’-moment, is al behoorlijk meta, maar de situatie wordt wel héél psychedelisch wanneer hij met zijn personage uit ‘Wild at Heart’ tongzoent. Cage is terug, al zou Nic daar zelf meteen aan toevoegen: ‘Niet dat ik ooit ben weggeweest!’

Bekijk hier de trailer:

Vanaf 20 april in de bioscoop

‘The Duke’ ★★★½☆

Van Roger Michell, met Jim Broadbent, Helen Mirren en Matthew Goode

Fijn crowdpleasertje voor bij de thee.

Snifsnif: heden bereikt ons de allerlaatste film van de in september vorig jaar overleden Roger Michell, de regisseur die ons verblijdde met de crowdpleasers ‘Notting Hill’, ‘Venus’ en ‘Hyde Park on Hudson’. En het is een mooi adieu: in ‘The Duke’, een charmante kruising tussen een workingclassdrama en een heistfilm, vertelt hij met veel warmte en sympathie het waargebeurde verhaal van Kempton Bunton, een taxichauffeur die de stoot van z’n leven uithaalde toen hij in 1961 een schilderij van Goya uit de National Gallery in Londen ontvreemdde. Jim Broadbent is prachtig als de idealistische zonderling die Tsjechov verkiest boven Shakespeare (omdat die laatste te veel bezig was met koningen), Helen Mirren draagt als Kemptons wantrouwige vrouw Dorothy het juiste blauwe haarnetje, en het bloemetjesbehang in het rijhuisje van de Buntons past perfect bij het ontroerende klokje op de schoorsteenmantel.

Bekijk hier de trailer:

Vanaf 20 april in de bioscoop

‘Wheel of Fortune and Fantasy’ ★★★½☆

Van Ryûsuke Hamaguchi, met Kotone Furukawa, Hyunri en Katsuki Mori

Ober, nog wat van die ontroerende sushi graag!

Drama Voor Ryûsuke Hamaguchi is de achterbank van een voortzoevende auto de ideale plek om hartsgeheimen uit te wisselen: dat bleek al uit zijn Oscarwinnende prijsbeest ‘Drive My Car’, en het blijkt nu ook uit de openingsscène van zijn vorige film, het uit drie kortverhalen samengestelde ‘Wheel of Fortune and Fantasy’. In de eerste episode ontdekt een meisje dat haar ex-lief een date heeft met haar beste vriendin (auwch!), in de tweede probeert een studente haar prof te verleiden, en in de derde – gedraaid toen de opnames van ‘Drive My Car’ door corona moesten worden stilgelegd – leidt een schoolreünie tot een prachtig misverstand. Aldoor voelen we dezelfde magie trillen als in ‘Drive My Car’: toevallige kennismakingen leiden tot levensveranderende ontmoetingen, onderhuids borrelen onuitgesproken verlangens, en elke dialoog is slechts een schakel in een prachtig verteld verhaal.

Bekijk hier de trailer:

Vanaf 20 april in de bioscoop