Televisie★★★½☆
Zonder ‘De Verhulstjes’ zouden wij als gewone stervelingen nooit beseffen hoe lastig het leven kan zijn als je rijk bent
‘Het is een ramp!’ riep Gert Verhulst toen Viktor in de keuken binnenkwam. ‘Ik kan het niet geloven, nu ben ik verloren!’ Had de pandemie Studio 100 finaal op de knieën gekregen? Kon Julia dan toch niet aarden bij K3? Wilde Samson niet verder met Marie? Driewerf neen, het was nog veel erger: er waren geen eieren meer.
Het kan een banaal probleem lijken, zeker met wat er allemaal gaande is in de wereld, maar trouwe kijkers van ‘De Verhulstjes’ wisten wat voor catastrofe zich hier voltrok. Al sinds het prille begin in 2020 valt elke aflevering van de realitysoap rond Gert en co. ongeveer als volgt samen te vatten: Marcel is ziek, Gert kijkt gepijnigd én er komen eieren op tafel. ‘Een dag zonder eieren is een dag niet geleefd’ is – naast ‘Acht euro is toch een normale prijs voor een ballon?’ – het motto van de pater familias en bij elk ontbijt, of dat nu in Oostduinkerke, Saint-Tropez of Antwerpen plaatsvindt, trippelen Gert en Viktor rond in de keuken met een paar braadpannen. En met genoeg boter om Jeroen Meus zenuwachtig te maken want, zo gaf Viktor als culinaire tip mee in de aflevering van gisteren, ‘Met boter maak je een stront goed.’
Maar nu waren er dus geen eieren, of beter gezegd: er waren wel eieren maar ze bevonden zich niet op dezelfde plaats als Gert en Viktor. Dit seizoen van ‘De Verhulstjes’ speelt zich grotendeels af in Antwerpen, waar Gert en Ellen een gloednieuw appartement betrekken om dichter bij Gerts werk te wonen – in casu: de tv-studio waar zijn talkshow met James Cooke wordt opgenomen. Alleen was de hele familie deze keer nog eens samengekomen in de villa in Oostduinkerke, terwijl de eieren achtergebleven waren in Antwerpen. Ellen had ze niet willen vervoeren, want ‘dan worden ze slecht’, en toen Gert haar, met paniek in de stem, vroeg of ze ergens in huis nog over een geheim noodvoorraadje beschikte, riep ze: ‘Maar ik kan toch niet overal eieren hebben?’ Wij gewone stervelingen met slechts één woonplaats beseffen vaak niet hoe lastig het leven kan zijn als je rijk bent. In plaats van zijn geliefde ontbijt moest Gert het doen met kastanjecrackers en skyr, die hij naar binnen werkte als was het cyaankali.
LEES OOK
Ellen Callebout, de vrouw van Gert Verhulst: ‘Na zijn scheve schaats heb ik me niet onmiddellijk weer in zijn armen gestort’
De 7 Hoofdzonden van Viktor Verhulst: ‘Mijn grootste kwaliteit is: met heel weinig talent toch nog iets doen’
Gert Verhulst: ‘Als u al heel uw leven keihard werkt en nog altijd nergens bent geraakt, dan hebt u iets verkeerd gedaan’
Het eierentekort was niet de enige rampspoed die de Verhulstjes trof: er was ook de kwestie met de dakkoffers. De familie gaat weldra op skivakantie en Gert wilde onaangename verrassingen bij het vertrek te vermijden. Tijdens zijn uitgebreide voorafgaande inspectie ontdekte hij zo dat de dakkoffer die hij jaren geleden had gekocht niet paste op de nieuwe auto van Ellen. ‘Dat is natuurlijk de verkooptruc,’ zei Gert, die je niets meer hoeft te leren over het kapitalisme. ‘Bij een nieuwe auto zorgen ze ervoor dat de bak niet meer past. Maar we hebben ons aangepast aan de dakkoffer en gaan met de oude auto.’ Hij keek erbij alsof hij eerst nog in de garage de zwengel zou moeten zoeken waarmee hij die wagen op gang moest draaien, maar gelukkig was in een preview van de volgende aflevering te zien hoe de familie goed en wel de bestemming had bereikt, waar de sneeuw vers en de stemming vrolijk was. Dat is in de week die komt toch een zorg minder.
Vóór u uit het voorgaande de verkeerde conclusie trekt, geven we nog even mee dat wij ‘De Verhulstjes’ erg op prijs stellen. Als tv-programma stelt het niet veel voor, want er gebeurt in de gemiddelde aflevering zo weinig dat het lijkt alsof Samuel Beckett uit de dood is opgestaan om een realitysoap te schrijven. Maar net daarom is het vaak bijzonder grappig, ook omdat de Verhulstjes, in tegenstelling tot pakweg een dj die elk jaar op Tomorrowland staat, goed beseffen hoe absurd het concept is en er met plezier nog een schepje bovenop doen. Bovendien valt niet te ontkennen hoeveel warmte en liefde in het gezin heerst. Tussen Ellen en Marcel natuurlijk, de hond die na problemen met een onhandelbare blaas, een hernia en een nierontsteking nu sukkelt met een abces op zijn hart. Tussen Ellen en Gert, die terwijl Marcel bij de cardioloog zat – ook dierenartsen specialiseren, je leert hier elke week iets bij – voor een verrassing zorgde door de lege plek in de master bedroom op te vullen met meubels die, in tegenstelling tot de eieren, van Antwerpen waren overgekomen. En tussen Gert en zijn kinderen, die het soort ongedwongen band hebben waarvoor elke ouder zou tekenen.
Eigenlijk ontbreekt er maar één ding in ‘De Verhulstjes’: een kippenhok.
