Zootropolis

Hilarische Disney.

De productie van de nieuwe Disney werd naar verluidt geteisterd door narratieve problemen – zo werd door de makers op de valreep beslist om sidekick Judy Hopps, het konijntje dat ervan droomt om in de grote dierenmetropool aan de slag te gaan als flik, te bevorderen tot hoofdfiguur. Van die beslommeringen valt evenwel niets te merken: de plot loopt als klokwerk, en wat meer is: sommige scènes zijn zo hilarisch en zo inventief – dit moet de eerste Disneyfilm zijn waarin ons in een naturistenclub voor dieren een blik wordt gegund tussen de opengesperde poten van een olifant – dat we ons meermaals een puist hebben gelachen.

En mocht u zich als verantwoordelijke ouder bij het lezen van de woorden ‘opengesperde poten’ zorgen beginnen te maken: dit is wel degelijk kindvriendelijke stuff. Hoogtepunt is het slowmotiontafereel met de luiaards: de ambtenaren onder u zullen zich misschien licht gegriefd voelen, maar wij zaten te schateren.

Een meevaller dus: ‘Zootropolis’ heeft punch, de animatie oogt prachtig, en Judy is er eentje om het hof te maken (dat sexy poepje!). Wacht even: hebben wij zojuist publiekelijk verklaard dat we onder de bekoring zijn gekomen van de in een politie-uniform gehulde derrière van een Disneykonijn? Therapeut gevraagd!